De oorsprong van dit schrijven begint toen wij vertrokken uit Kerk-Avezaath. Toen wij de zaal uitliepen om naar huis te gaan hoorde ik nog net een geluid vanaf de lange tafel met cracks uit het routesportwereldje. Het kwam van de onvolprezen webmaster van de NRF die vroeg of ik een verslagje wilde maken. Ik dacht in mijn onschuld dat dit een grapje was en gaf er een of andere onbeduidende reactie op. 
Thuisgekomen toch Gerrit maar even een mailtje gestuurd met de vraag of zijn verzoek serieus bedoeld was. Ik had het natuurlijk kunnen weten, Gerrit maakt geen grappen, daar kun je dan natuurlijk geen nee tegen zeggen. Dus zit ik hier wat van me af te typen om onze belevingen met jullie te delen. Laat ik beginnen bij het begin en dat is toen we besloten deel te nemen aan de Nationale Teamrit Routebeschrijven (NTR). Samen met Jannie, Bertus van der Horst en Adri Brundel schreven we in als Bingo Toerteam 1 waarmee we uitkwamen voor De Ellerijders.
 
Als je aan zo'n belangrijk evenement deelneemt, moet je natuurlijk wel streven naar een optimale voorbereiding. We begonnen de avond ervoor met de rit van vorig jaar door te nemen. Hetzelfde uitzettersteam als vorig jaar was namelijk verantwoordelijk voor het o zo belangrijke uitzetterswerk. We konden ons nog herinneren dat we vorig jaar hebben genoten van de fraaie ritten van Joep Wanders en Peter Rovers. Het zal dus zeker helpen om te proberen een lijn te ontdekken in de gedachtekronkels van deze zeer deskundige uitzetters. Na bestudering ontdekten we een vrij dikke rode draad en die luidde: 'kijk goed om je heen'. Niets is zoals het lijkt, kijk vooral in de verte, want daar vind je vaak de gezochte oriënteringspunten. Gewapend met deze kennis gingen we dus vol goede moed op pad op zaterdag 17 december. Onze voorstudie hadden we natuurlijk gedeeld met onze teamgenoten, kijk-om-je-heen. 
 
We reden, net als vorig jaar, beide trajecten gezamenlijk. Dat vinden wij best wel jammer, we hebben natuurlijk niets tegen onze teamgenoten, maar rijden toch lekkerder in individuele trajecten, valt ons altijd op tijdens teamritten. Maar niet getreurd, het is zoals het is, en vorig jaar ging het ook best lekker, hielden we ons voor. Direct na de start bleek al dat onze voorstudie had geholpen. De tekst "TIELSE GLASHANDEL" en het plaatsnaambord, waar onze teamgenoten naar zochten, stonden keurig te blinken op afstand, dat ging probleemloos, dus we keken goed om ons heen. Toen kwam er een hele leuke truc om de hoek die begon met de inleiding dat witte cirkels niet als rotondes aan te merken zijn. Na een eenvoudige truc met een begraafplaats die gedeeltelijk in de bij-positie van een weg lag, moesten we bij een straatnaambord met 5 witte medeklinkers en 4 witte klinkers links. Helaas te weinig klinkers op het straatnaambord, maar gelukkig lagen er genoeg in het wegdek in de eerder genoemde witte cirkel.
 
Hierna kwam er weer een 'wijde blik' truc, op een rotonde zochten we diverse oriënteringspunten met als laatste een RC. In eerste instantie namen we de RC langs de rotonde, maar toen we na een neutrale opdracht een RC als oriënteringspunt zochten in de volgende opdracht, begon er een bel te rinkelen. Even terug naar de rotonde en inderdaad, deze RC kwam net iets eerder, kijk-om-je-heen. De volgende trucs waren met hoog afleidingsgehalte, blijven doorzoeken naar de goede tekst en daarna een geheel andere route dan je teamgenoot rijden. Dat wilden we toch graag, dus daar zal je ons niet over horen. Bij de opdracht waar wij zochten naar een bord "OMMENERVELDSEWEG" en onze teamgenoot naar een "4" hadden wij een heel andere uitleg dan de uitzetter, beiden hadden we deze oriënteringspunten al gebruikt in de vorige opdracht. Grappig, maar ondanks de verschillende belevingen hadden we het allemaal goed, zowel wij als de uitzetter.
 
Na nog een paar trucs met volgordeproblemen en een kombord dat eerst links van de wegas stond en later pas rechts, kwamen we ruim op tijd weer terug bij Brasserie NU. Wat leuk en relaxt dat we binnen de tijd wisten te finishen, normaal lukt ons dat nooit. Het viel op dat bijna iedereen zonder tijdstrafpunten wist te finishen, slechts één team haalde 1 tijdstrafpunt. Ik zal ze niet bij name noemen, want dat vinden Gerrit en Bertus vast niet leuk. Ik mag dit verslag immers ook anoniem schrijven, heeft Gerrit me nog aanbevolen, of ik dat doe bepaal ik bij de slotzin. We gingen gezamenlijk aan de lunch en lieten het ons goed smaken. Ik begin nu maar vast met het strooien van complimenten naar de organisatie, want dat was allemaal pico bello! Een leuke ervaring, geen geren en gevlieg om alles snel naar binnen te schuiven, en ook geen zenuwachtig overleg met onze teamgenoten. Nee, gewoon gezellig babbelen met links onze bekenden van de AMBC Achterveld en rechts onze gewaardeerde deelnemers uit het hoge Noorden die heel galant de jus d'orange en de broodjes doorgaven. We gingen fris en fruitig, zoals dat hoort in de Betuwe, op pad om het traject van Peter te gaan verkennen, met de goede voornemens goed om ons heen te blijven kijken.
 
Het traject begon niet al te woest, dat een fietspad en een fiets/bromfietspad verschillen weten we. Waarschijnlijk dachten we er te gemakkelijk over, want in de volgende truc begonnen we te laat te kijken en zagen daardoor de borden-op-afstand niet. Oeps, dat hadden we ons niet voorgenomen, we zijn duidelijk nog niet op volledige scherpte, maar gelukkig hadden we dat zelf niet door. Peter had een truc met witte straatnaamborden bedacht, misschien als variant op de witte letters uit de vorige rit, maar de crux zat hem in een rechtdoorrijder. Deze bracht ons wel wat in problemen, want wij vonden dat je niet naar de opvanger moest, maar op het bedrijventerrein naar rechts. Dat leidde echter tot niets, dus toch maar de opvanger genomen en dat bleek goed te zijn volgens de uitleg.
 
Na een truc met truckbanden, waarvan de truc was dat je geen truckbanden zocht, maar een 2 met de tekst en een truc die je op het verkeerde been probeerde te zetten met het tellen van wegen, kwamen we bij een truc met wegwijzers en dat is different cook. Het begon gemakkelijk met wegwijzers die wel officieel zijn, maar niet van de ANWB. Maar toen een bord met Kerk-Avezaath en Kapel-Avezaath. Dat kostte ons wel wat hersenbrekers, maar we kwamen er met ons boerenverstand en de regels der Nederlandse taal uit. Gewoon koppelstreepjes en afbreekstreepjes juist interpreteren en dan is er niets aan de hand. De teksten zijn dus juist, maar als wegwijzer kwam dit fraaie bedenksel niet in aanmerking. Yes, we deden dit gewoon allebei goed… Hierna weer een truc met een wegwijzer, waarbij we direct doorhadden dat de nummervolgorde in opdrachten voor equipe 1 en 2 waren omgedraaid. De teksten EEN-WEST BROEK EDE brachten ons redelijk in verwarring. Het zijn gewoon plaatsnamen en ook als wegwijzer kan dit fraaie bedenksel prima door. Maar hoe kan dat nu, de uitzetter moet toch kunnen controleren dat de nummervolgorde niet goed is, bedachten wij, dan kunnen nooit beide varianten uitvoerbaar zijn. En toen, ja toen pas, ontdekten we de typo. We konden er gelukkig wel om lachen, maakt wel duidelijk waarom wij altijd zoveel tijd nodig hebben, maar dat terzijde.
 
Dan nog maar een wegwijzertje met een plaats die niet in het WPR staat, dat overigens ook niet in de bij deze rit behorende reglementen stond vermeld, maar daar deden we maar niet moeilijk over, reden we al aardig richting finish. De laatste opdracht bracht ons ook niet van de wijs, even rechtdoor bij brasserie NU naar een rotonde zonder borden, die we maar gewoon rechtsom namen, om bij de finish te komen. En ja, wederom ruim op tijd, wat een ongekende weelde. We waren ruimschoots voor de sportklasse-rijders binnen, dus het was nog lekker rustig in de brasserie. We genoten van ons welverdiende bakkie en alras verscheen de uitslag. 
 
We waren blij verrast met het feit dat we zo weinig strafpunten hadden behaald en mochten de eerste prijs in ontvangst nemen. Uiteraard zijn we daar blij mee en bedanken we de uitzetters en organisatie voor dit fantastische evenement. Het moet me nog wel van het hart dat zo'n fantastisch evenement veel te weinig deelnemers heeft. Vooral als je dan nog eens terugleest in de convocatie, waar gesproken wordt over een prachtige dag rittensportplezier met een rit van 'de oude stempel', dan is het onbegrijpelijk dat de opkomst niet veel hoger is. Maar laten we niet treuren, wij als deelnemers hebben een geweldige dag gehad, voor degenen die dit gemist hebben is dat jammer. Volgend jaar in Elburg heb ik begrepen, degenen die nu spijt hebben komen dan vast. We gaan voor verdubbeling van het deelnemersveld, dus hoort en zegt het voort. Wat betreft de Nationale Teamrit Routebeschrijven 2016, NRF en uitzetters chapeau! 
 
Jannie en Henk Hazeleger.