Om te beginnen: Deze rubriek beleeft weer een mijlpaal: dit is aflevering 40!
Eerst kom ik nog even terug op de vorige column, die over de Brabant-Grensrit van dit jaar. Ik had het daar zelf al over "deze misschien wat saaie aflevering", omdat ik vond dat het wel erg veel (in ieder geval meer dan gebruikelijk) ging over het rijden van de juiste (omrij-)route in een aantal complexe situaties.
Dus ja, misschien saai voor iemand die graag anekdotes leest, of theoretische beschouwingen, maar aan de andere kant ook weer niet saai voor diegenen die juist veel voorbeelden willen zien met uitleg hoe ze daar hadden moeten handelen (of in de toekomst moeten gaan handelen, als het aspirant-deelnemers betreft). Deze columns zijn in het algemeen een soort mengelmoes van verslag en cursus, en de bedoeling is dat iedereen (belangstellenden en leergierigen) er iets van hun gading in vinden. Het "verslag"-gehalte van de BGR-column was wat aan de magere kant, zodanig zelfs dat de uitzetter (Sjef Huijbregts) mij voor de start van de Stoppelrit even kwam vragen wat ik eigenlijk van de BGR vond... En ja, dat ik die BGR een evenwichtige en plezierige rit vond, dat bleek niet direct uit die column. Maar nu is het toch gezegd... (Ik herhaal het nog maar een keer: het was in eerste instantie niet de bedoeling dat in deze columns beoordelingen van ritten zouden worden gegeven, maar in de loop der tijd is dat toch wel min of meer gebruikelijk geworden; gelukkig bestaan er geen echt "slechte" ritten meer, dus heel negatief hoef ik zelden te worden...)
 We stappen snel over naar het heden. Wie Stoppelrit zegt, zegt Beltman. En wie Beltman zegt, zegt Beltman-puntjes. De enkele lezer zijn die onverhoopt niet weet waar dit over gaat, zou ik willen aanbevelen enige eerdere columns te raadplegen; je komt die dingen overal tegen! En dat gold (natuurlijk) ook weer voor deze Stoppelrit, verreden in een gebied dat wat mij betreft tot de top-3 kaartleesgebieden van Nederland behoort: Twente (de andere twee zijn Zuid-Limburg en Tholen/Zuid-Beveland)! Om U alvast in de stemming te brengen hierbij een zoekplaatje; waar zitten de Beltmanpuntjes in het linker plaatje? (Ik verklap nog niet hoe veel U er zou moeten zien...) Bonusvraag: hoeveel spoorwegovergangen ziet U in het rechter plaatje? |
Als ik goed heb opgelet zaten er in de rest van de rit geen Beltman-puntjes, maar dat hielp niet echt: de deelnemers weten inmiddels dat ze er KUNNEN zijn, en blijven dus de hele kaart afzoeken om ze op te sporen. Terwijl er toch genoeg andere zaken waren om je druk over te maken. Want hoe gevarieerd wil je het hebben? Komt er in de meeste ritten slechts af en toe een wegverlegging voor (hetzij een "echte", hetzij eentje die door de uitzetter is veroorzaakt), in deze Stoppelrit zaten er maar liefst negen! Ik laat ze allemaal even zien:
Zoals U ziet waren er hele kleine verlegginkjes (zoals op pijl 15, en vlak voor de tweede pijl 10), die je gemakkelijk kon missen (vooral de eerste), maar ook hele duidelijke gevallen, waar de werkelijke weg bijvoorbeeld naar rechts boog terwijl de kaartweg naar links ging, zoals het linker geval bij pijl 7, of naar rechts of links in plaats van rechtdoor, zoals op pijl 14 en bij punt 18). Moeilijk of makkelijk, in al die gevallen waren er controles te scoren! Zoals altijd: blijven opletten! Of soms ook: blijven meten (zoals bij de verlegging vlak voor pijl 7, of die bij de eerste pijl 10). Waarom trouwens twee pijlen 10? Heel simpel: eentje in het ochtend- en eentje in het middagtraject.
 Nu we toch bezig zijn met een uitputtende behandeling van bepaalde soorten problemen, dan ook maar meteen even ALLE scherprijders. In de laatste aanwijzingen stond "In deze rit komen WEL scherprijders voor", niet bepaald tot vreugde van sommige deelnemers die een grondige hekel aan dit verschijnsel hebben. In de uitleg-achteraf stond bij de eerste scherprijder: "Op het hoekje van pijl 6 de scherprijder F. Dat zal niet de laatste zijn, deze Stoppelrit". En dat bleek inderdaad het geval; hier ziet U ze allemaal, in volgorde van opkomst. En de routechefs bleken meesters in het zodanig plaatsen van die controles dat ze echt alleen maar zichtbaar waren als je net zo scherp reed als de kaartsituatie aangaf; deed je dat niet, dan zag je de controle gewoon niet! |
Er zaten dus meer dan genoeg enkelvoudige (zo U wilt: eenvoudige) situaties in deze rit, waarmee ik bedoel dat je zo'n controle gewoon wel of niet kon hebben, waarna je weer overging tot de orde van de dag. Allemaal afzonderlijke, los van elkaar staande probleempjes. Maar daar tegenover stond, zeker voor de A-klasse, een aantal wat meer gecompliceerde situaties, waar je een flink aantal controles diende te noteren (en dan liefst in de juiste volgorde...). Hierbij ging het onder andere over het wel of niet (meer) hebben van voorkennis, en - in principe simpeler - om het vinden van de kortste route. Ik geef enkele voorbeelden, waarbij ik als uitleg de tekst van de uitzetter gebruik. Dat heeft twee voordelen: (a) ik hoef het niet zelf uit te leggen (op de manier die hier meestal gehanteerd wordt), en (b) U kunt genieten van de traditioneel leuke/fraaie/treffende bewoordingen waar uitzetter Henk Beltman om bekend staat (ik neem tenminste aan dat hij die teksten geschreven heeft). De uitleg is zo duidelijk dat het ook niet nodig is die hier met andere woorden te gaan navertellen. We beginnen met pijl 4 uit het middagtraject; de hoofdroute heb ik voor het gemak in rood aangegeven.
Als tweede voorbeeld nòg iets uit het middagtraject: we bekijken de situatie rond punt 12.
|
Als ik nu niets meer zeg dan kan ik weer een vraag verwachten als "wat vond je van de Stoppelrit?". Maar ik denk dat een goede lezer aan een half woord genoeg heeft; U heeft vast al begrepen dat ook deze Stoppelrit bij de deelnemers in de smaak viel. Gelukkig is er geen verkiezing "beste rit van het jaar", want dat zou nog lastig kiezen worden!