Tot en met vorig jaar was de Teamrit de rit waarmee het jaar werd afgesloten, als een soort toegift. In vroegere tijden was dat een mega-evenement, waarop veel tot zeer veel teams uit alle hoeken van het land af kwamen, en waarbij er op de vrijdagavond voorafgaande aan de rit een instuif werd georganiseerd waar heel kaartleesrittenrijdend Nederland zich verzamelde en waar gezelligheid troef was. Veel teams hadden dan een hotel of soms een vakantiehuisje geboekt om de (korte!) nacht tussen de instuif en de rit zelf te overbruggen, vaak met twee, drie of vier (!) teams per vereniging.
Niet iedereen kwam uitgeslapen aan de start, en ik herinner me ook het begrip "eikenhouten petje", waarbij ik om de een of andere reden aan Sascha Tamarinof moet denken... Of mijn geheugen het goed heeft kunt U misschien binnenkort onderaan deze webpagina lezen, in het commentaar-gedeelte. Het is wel zo'n 40 tot 45 jaar geleden...
ik schreef "tot en met vorig jaar", want dit jaar is het bij mijn weten de eerste keer dat de Teamrit NIET de afsluitende rit is. In december kunnen we namelijk nog de 1e Finalerit rijden, die op de kalender staat omdat de Cannenburghrit niet meer wordt uitgezet (omdat de organiserende club, AC Fasna uit Vaassen, niet meer bestaat). Maar omdat het bloed kruipt waar het niet gaan kan zet ex-Cannenburghrit-uitzetter Dik Vervoort in 2019 de Pijlenrit uit, samen met zijn navigator John Terpstra, die U inmiddels kent als gastcolumnist. We zijn reuze benieuwd!
Omdat uit de naam "Finalerit" (lees: laatste kampioenschapsrit, waarin - zo nodig - het kampioenschap wordt beslist, de finale dus) blijkt dat dit de laatste rit is kan je daarna natuurlijk geen Teamrit meer hebben (allerlaatste rit?), zodat die nu in november op de kalender staat. Om precies te zijn op 24 november, vorig weekend dus, en vandaar dat deze novembercolumn al de Teamrit als onderwerp heeft.
Dit jaar waren de Elburgse Ellerijders weer aan de beurt om de Teamrit te organiseren, en deze vereniging zette Henk Jongman in als uitzetter. En Henk vond dat deze Teamrit nu maar eens moest zijn "zoals de Teamrit bedoeld is", dus goed te rijden voor iedereen, ervaren, beginner, of iets daar tussen in. Meestal wordt er gezegd dat de moeilijkheidsgraad van de Teamrit op het niveau van de B-klasse ligt, maar in de praktijk klopt dat meestal niet en is het eigenlijk een A-klasse-rit. Het is natuurlijk ook moeilijk om je als ervaren uitzetter in te houden en ingewikkelde constructies te vermijden, en er een lekkere rij-rit van te maken, zonder al te veel keercontroles (en zeker niet drie op één viersprong...). Gezegd moet worden dat uitzetter Henk daar bijzonder goed in is geslaagd: naar mijn mening moet iedereen deze rit met veel genoegen hebben gereden. Helaas zette de trend van weer iets oplopende deelnemersaantallen (de economie trekt weer aan) zich niet voort bij de Teamrit, want net als vorig jaar hadden zich slechts tien teams ingeschreven. Okay, dat zijn wel twintig equipes, maar toch... Op het moment dat ik dit schrijf staan er op de deelnemerslijst van de komende Finalerit (zie elders op deze site, want die rit wordt door de NRF "zelf" georganiseerd) nu al 31 equipes, en ik heb uit betrouwbare bron (de uitzetter) vernomen dat die lijst nog achterloopt op de werkelijkheid: het aantal nadert inmiddels de 35.
Om te beginnen een voorbeeld van een "probleem" waar het er alleen maar om ging een stukje rood dan wel blauw te omzeilen, zonder herconstructies; dat moet ook voor beginnende equipes niet al te lastig zijn. Zoals hier gebruikelijk links de wedstrijdkaart, en rechts de uitleg. Zoals U ziet was die uitleg getekend op een kopie van de wedstrijdkaart, waarbij de laatste wat fletser was afgedrukt om de gele controlevlaggetjes en de zwarte verwijzingsletters beter uit te laten komen. Een techniek die we tegenwoordig wel vaker zien, en die in het algemeen prima bevalt. Ik zou de wedstrijdkaart hier eventueel weg kunnen laten, maar doe dat niet, omdat U misschien eerst hetzelfde wilt zien als dat wat de deelnemers kregen voorgeschoteld. Bovendien weet ik niet zeker of die wat fletse uitleg hier op de website goed te bekijken is. NB: Alle kaartjes die U nu te zien krijgt zijn behoorlijk uitvergroot, zodat U alles op Uw gemak kunt bekijken, zonder hulpmiddelen. Dat is wel wat anders dan het gepriegel met de originele wedstrijdkaart in een rijdende (en soms hobbelende) auto, bij tamelijk donkere weersomstandigheden... Het is maar goed dat er kaartleesloupes met ingebouwde verlichting bestaan!
De blauwe route van punt 19 naar pijl 20 mocht niet over rood (rood - of blauw - kruisen mocht wel), zodat de weg m-p taboe was en er via n gereden moest worden: controle E. En de rode equipes mochten juist niet over blauwe wegen, dus niet direct van k naar m maar via d: controle W.
Nog een voorbeeld van een dergelijke situatie ziet U in het volgende plaatje. Het gaat om het eerste gedeelte van de route van pijl 10 naar pijl 11. De kortste route loopt helemaal over de oranje weg, maar dat oranje wordt twee maal onderbroken door stukjes van een andere kleur: rood respectievelijk blauw, beide ter hoogte van een parkeerplaats (P). En daarom moesten de blauwe equipes via de eerste P rijden (controles S), en de rode equipes via de tweede (controle T). Hoe eenvoudig wil je het hebben? Het tweede deel van de route van 10 naar 11 was wat lastiger, zoals wel blijkt uit het aantal controles (zes) dat U rechts op de uitlegkaart ziet staan, waarbij de moeilijkheidsgraad iets werd opgevoerd doordat op de weg d-e de keercontrole 1 stond. Omdat het niet echt heel moeilijk was zal ik dit hier niet helemaal uit de doeken doen; kijkt U zelf maar eens of U ook tot deze oplossing komt: rood 1-R-F-U, en blauw 1-B-F-J-U.
Als de hele rit zo in elkaar zou zitten zouden veel equipes met 0 strafpunten eindigen, en dat is niet de bedoeling. En dus waren er ook situaties die iets lastiger waren (zeg maar B-niveau, waarbij we het eerste voorbeeld hierboven evenals het eerste deel van het tweede voorbeeld - zonder oneerbiedig te willen zijn - als C-niveau bestempelen), of in sommige gevallen nog iets extra lastig (A-niveau?). We bouwen de moeilijkheidsgraad langzaam op, en gaan nu dus enkele "B-situaties" bekijken. Eerst nog even uitleggen: je mocht bij het bepalen van de hoofdroute niet over wegen van de "andere" kleur, en bij het omrijden (herconstructies) mocht dat over zo kort mogelijke afstand (dus liever helemaal niet, maar alleen als het niet anders kon).
Om te beginnen de volgende situatie. Omdat het raken van pijlen was toegestaan (ook het zogenaamd "tegengesteld raken") was de route van pijl 8 naar de voet van pijl 9 (let op het haakje aan het begin van die pijl) als volgt: a-b-c-d-y-e-b (dat is korter dan a-b-x-e-b). Uiteraard moesten de rode equipes van y naar e via de rode weg, en de blauwe equipes via de blauwe. Omdat de weg van b naar c was afgepijld moest de route worden opgenomen bij y, richting e (y>e). Dus eerst langs controle K (het begin van pijl 9 niet tegengesteld berijden), en dan via e naar y. En het leuke was dat de rode equipes nu over de blauwe weg moesten (om daarna hun rode hoofdroute y-e te kunnen rijden), en op dezelfde manier de blauwe equipes over de rode weg. Dus rood noteerde controle 9, en blauw controle 8. Daarna trouwens niet vergeten pijl 9 nog te berijden, dus nogmaals langs controle K.
Een ander voorbeeld van zo'n iets moeilijker stukje ziet U in het volgende plaatje. De blauwe hoofdroute van pijl 11 naar punt 12 is a-b-g-e-d-h. Na keercontrole 8 opnemen bij g>e, maar liever niet over de beide rode weggedeelten, dus via a-k-b-c-h-d-e-f naar g. Dat lukt maar tot keercontrole 11, waarna het eerste rood niet meer te omzeilen is. Dus over rood van b naar c, en verder zoals gepland naar g, hetgeen controle G en keercontrole 6 oplevert. Nu opnemen bij e en niet vergeten nogmaals via controle G te rijden (niet over rood), waarna er dus 8-11-G-6-G op de controlekaart van de blauwe equipes staat. En dan de rode hoofdroute. Die is, vanwege het vermijden van de twee blauwe weggedeelten, a-k-c-b-g-e-h. Dus eerst controle 11, en dan (gedwongen over blauw) opnemen bij c>b, via a-b-g-e-d-h-c: controle 8. Nu nog steeds opnemen bij c>b, door te keren om het driehoekje bij d: controle G. Vervolgens de hoofdroute vervolgen (geen voorkennis meer): controle 8. Ten slotte net als blauw de route bij g>e opnemen (controle 6), maar heen en weer naar de 6 niet langs controle G, want rood mag over rood! De score voor de rode equipes is dus 11-8-G-8-6.
Vermoedelijk ging de uitzetter er (waarschijnlijk terecht) van uit dat er in de top van het klassement geen grote verschillen zouden optreden als de gehele rit op deze manier zou zijn opgebouwd, en dus bevatte de rit hier en daar ook wat gedeelten die je zou kunnen aanmerken als zijnde van "niveau A-klasse". Uiteraard laat ik daar ook iets van zien, al was het maar omdat ik hierboven schreef dat de moeilijkheidsgraad in dit verhaal langzaam zou worden opgevoerd. Allereerst het laatste stuk van het eerste deel van het middagtraject.
Eerst nog even twee kleinigheidjes. Ten eerste: hoe loopt de route van pijl 5 naar pijl 6? Je zou misschien zeggen via w-y-z-v (controle R). Maar dat kan korter: w-x-z-v! En dus, omdat de weg x-z afwezig bleek (opnemen bij z>v), twee maal langs controle T, in plaats van R-T.
Ten tweede: hoe gaat U van pijl 6 naar punt 7? Als rode equipe? En als blauw? Allebei na pijl 6 schuin links over het witte weggetje? Voor rood is dat correct, maar voor blauw niet, want de gele weg direct ten noorden van dat witte weggetje bevat een piepklein stukje rood! Dat rood was door de uitzetter heel geniepig net naast een (ook rood) huis getekend, zodat het minder zou opvallen. Of valt het daardoor juist meer op? Hoe dan ook, controle U was dus alleen voor rood, en blauw ging er rechts langs over de oranje weg.
Maar dan. Tussen punt 7 en pijl 8 geeft controle S de opdracht "1L", waarmee we de niet-kaartweg a-e worden opgestuurd. Na aankomst bij e kunnen we weer over kaartwegen verder, en moeten we de route bij a>b opnemen (let op de wegen door de tekst "Wissel"). Via controle X (blauw) of Y (rood) gaan we door punt 7 en rechtsom over de oranje weg. Controle 17 is dan fout, want er is een kortere route naar a: bij f rechtdoor en dan bij g linksaf. Bij g linksaf is echter afgepijld, dan maar rechtsaf en keren om de wegwijzer (Y) om toch naar controle 17 te gaan. Dat rechtsaf gaat ook niet (hek), dus nu gedwongen rechtdoor over zowel rood als blauw, en dan bij i rechtsaf: i-h-g-f. Voor de verandering lukt ook dat niet, waarna i-b-a-g-f nog mogelijk is. Dat kan wel, althans een meter of drie: keercontrole 13. Dan maar bovenlangs: controle 15, en op de terugweg opvangcontrole N met de opdracht "ER-NVH" (einde weg rechts en niet verder herconstrueren). Aldus haalde blauw S-X-(17)-13-15-N en rood S-Y-(17)-13-15-N. Zonder die opdracht "NVH" zouden we hier nog niet klaar zijn, want via de geel/grijze weggetjes ten zuiden van pijl 8 kon je nog linksom met een grote omweg (hier niet zichtbaar) naar de Veenweg en dus nog steeds (weer via punt 7) naar controle 17.
En als laatste situatie nog een fraaie val waar men massaal intrapte. Vanwege de grootte van het kaartfragment combineer ik de wedstrijdkaart en de uitleg in één kaart. De route van pijl 10 naar pijl 11 loopt over de gele weg a-b-c. Bij a is deze weg afgesloten door een hek. Opnemen bij b lukt niet, omdat alle mogelijkheden daartoe (rechtsaf bij s, bij u, en bij v) ook door hekken zijn afgesloten. Dan moet de route dus bij c worden opgenomen, richting pijl 11; dat kan door vanaf v over de gele weg te gaan en de keerlus c-x-c te draaien: keercontrole 10 (en voor eventuele liefhebbers stond er ook een foutcontrole 12). Als je nu verder gaat met pijl 11 (waar op het ommetje controle T staat), dan kom je op weg naar punt 12 ook nog controle Y tegen, met opdracht "NVH". NVH? Hoezo, we zijn toch niet aan het omrijden? Ja, toch wel, want je kan helemaal via punt 12 en door 't Harde naar de rode weg uiterst rechts, en dan via de witte wegen ten noorden van de gele Prins Frederikweg nog steeds naar punt c! Maar dan is de T dus een foutcontrole, want je moet gewoon de kortste weg nemen en dus (nog) niet het ommetje op pijl 11 rijden. En nu is de opdracht bij controle Y wel zinvol. Straks nog iets meer hierover.
Wat in deze rit opviel was de uitstekende controleplaatsing. ALLE (of anders nagenoeg alle) controles waren voorzien van een vlag, zelfs als ze "verdekt" stonden opgesteld, achter een driehoekje of zo. En als een controle in beide richtingen zichtbaar moest zijn, dan stond er geen "platte" controle, maar werd er gebruik gemaakt van twee ongeveer tegenover elkaar geplaatste controles (met dezelfde letter), die elk in één richting zichtbaar waren. Of er stond - in het geval van een lus - één controle in de heen- en (ergens anders in die lus) een andere in de terug-richting. En de controles die in slechts één richting zichtbaar moesten zijn stonden (compleet met vlag) steevast achter een boom, zodat het duidelijk was dat ze uit de andere richting niet genoteerd moesten worden.
Zoals in de inleiding opgemerkt is met deze Teamrit het kaartleesjaar nog niet voorbij, want in december volgt nog de nieuwe Finalerit. Omdat deze rit wordt georganiseerd door de NRF zelf (in plaats van door een bij de NRF aangesloten vereniging) bent U slechts enkele muisklikken verwijderd van het online-inschrijfformulier: klik bovenaan deze pagina op "Voorpagina", en dan rechts onderaan op "Finalerit 2018". U krijgt dan alle informatie over deze voorspelbaar uitstekende rit door een relatief onbekend kaartleesgebied, inclusief deelnemerslijst en inschrijfformulier. Een aanbeveling: in één van beide trajecten wordt een origineel systeem toegepast: bij het omrijden mogen pijlen ALLEEN TEGENGESTELD worden bereden! Dat neemt het voordeel van de meer ervaren equipes enigszins weg, want door deze ongebruikelijke bepaling moet iedereen het wiel opnieuw uitvinden. Het doet mij - als schaker - enigszins denken aan het zogenaamde "Fischer Random Chess" (uitgevonden door ex-wereldkampioen wijlen Bobby Fischer), waarbij de beginopstelling van de schaakstukken door het lot wordt bepaald, om het voordeel van een grondige openingenkennis weg te nemen en zodoende iedereen gelijke kansen te geven. (Op het moment dat ik dit schrijf is de stand in de WK-match Carlsen-Caruana 6-6: twaalf remises! Deze match wordt in schaakkringen ook wel aangeduid met "Car-Car", en daar heb ik het - vergezochte - bruggetje met de autosport...). Zien wij elkaar op 16 december (zondag!) in Sint-Oedenrode?
Voordat het zo ver is kijken we nog even naar het voorgaande voorbeeld, dat met die lange omweg en controle Y met "NVH". Bent U er ook ingetrapt? De redenering hierboven is die welke de meeste deelnemers gevolgd hebben (als ze tenminste die route door 't Harde ontdekten). Maar het is niet de juiste! Je bent zo gefocust op het feit dat je "ergens rechts" (namelijk op punt c) de route moet opnemen, dat je niet op het idee komt dat je daar ook linksom zou kunnen komen. Korter dan die route via punt 12 is namelijk: linksaf op pijl 11 (door het bos), via bungalowpark De Witte Wieven naar de rode weg, en dan over de (paarse) snelweg A28 naar 't Harde, en verder zoals in het voorgaande beschreven. Wie dat deed noteerde in dat bos controle W (die ik op bovenstaand kaartfragment heb weggelaten), met opdracht "HKL-NVH". Juist was dus: 10-(12)-(T)-W-Y. Leuk!