Deze aflevering was eigenlijk gepland voor het komende najaar. Maar omdat er in september en oktober veel kampioenschapsritten betrekkelijk kort na elkaar op het programma staan en bovendien de Ronde door Vriesland binnenkort "enige" ruimte nodig heeft, kunt U nu al kennis nemen van de op twee-na-laatste gastcolumn van John Terpstra. En U mag weer kijken of U de foto's op de kaart kunt vinden (maar ik denk dat de foto's en de kaart niet uit dezelfde tijd stammen: de snelweg A32 die op de kaart staat ziet er op de foto nog uit als een ouderwetse rijksweg, zonder viaduct).
Kaartlezen in een militaire context [7] - door John Terpstra
In mijn vorige column heb ik u twee luchtfoto’s laten zien, met het verzoek om de plaatsen op de bijbehorende kaart op te zoeken. Op bijgaande kopie van de kaart kunt u controleren of u de juiste plaatsen gevonden hebt. Bij foto 2 was het mede van belang om er op attent te zijn dat er een hoogspanningsleiding op de foto zichtbaar was. Ondanks de RdV had Rob weinig moeite om de plaatsen terug te vinden. Vandaar bij deze nog 2 luchtfoto’s uit dezelfde rit waarvan ik verwacht dat het wat meer tijd zal kosten om de plaatsen terug te vinden op de kaart waar de oplossing van de vorige keer ook op staat (nummers 1 en 2).
Naar aanleiding van mijn vorige column kreeg ik nog een vraag. Ik vermeldde dat ik 55 trajecten had uitgezet. Een lezer wilde weten hoe het mogelijk was om in bijna 20 jaar tijd 55 trajecten uit te zetten. Elk jaar werden er een Oefenrit, een Seniorenrit en een 18-uursrit georganiseerd. In de 18-uursrit kon je niet meer dan 1 traject uitzetten, maar vlak na mijn pensionering, toen ik nog dacht dat ik zeeën van tijd zou krijgen, heb ik in de Oefenrit en de Seniorenrit meerdere trajecten (tot en met een enkele keer alle trajecten in een Oefenrit) per rit uitgezet. Het voordeel was wel dat de Oefenrit en de Seniorenrit vanaf dezelfde kazerne werden georganiseerd. De kennis opgedaan bij de ene rit kon worden gebruikt (misbruikt) bij de andere rit. Door het uitzetten van meerdere trajecten per rit ben ik aan het uitzetten van 55 trajecten toe gekomen.
Een aspect wat tot nu toe niet aan de orde is geweest is het reglement. De MCAM had haar eigen reglement. Tot 1995 was dat een heel boekwerk waarin zelfs tot in detail beschreven stond waar een deelnemende auto aan moest voldoen. Na het afschaffen van de verplichte technische keuring voorafgaande aan een rit, gaf dat gelijk de mogelijkheid om het hele reglement op de schop te nemen. Ik ben lid geweest van de commissie die een nieuw reglement heeft gemaakt. Tot ongenoegen van Dik Vervoort werd er besloten om niet het NRF-reglement integraal over te nemen, maar dat reglement wel als uitgangspunt te nemen voor het nieuwe MCAM-reglement. Er waren verschillende argumenten om het NRF-reglement niet integraal over te nemen. In het NRF-reglement bijvoorbeeld wordt bij de bepaling van strafpunten verwezen naar het ATRR, terwijl de MCAM geen ATRR kent en derhalve die bepalingen moest opnemen in het eigen reglement. Het nieuwe MCAM-reglement bestaat uit drie delen, te weten een Algemeen Reglement (met algemene bepalingen zoals militair tenue tijdens de rit, inschrijfvoorwaarden, uitslag en dergelijke), een Technisch Reglement Algemeen (met onder andere controles, strafpunten en bepaling van het klassement) en ten slotte een Technisch Reglement Kaartlezen (met de kaartleestechnische bepalingen). Ten slotte zijn acht bladzijden aan het reglement toegevoegd met toelichting en foto’s van controles en dergelijke (zie voorbeeld van een bladzijde van de toelichtingen uit het reglement).
Hoewel in vorige columns verschillende wat van de NRF afwijkende kaartleessystemen aan de orde zijn geweest (zoals coördinaten, kaarttekens, luchtfoto’s, kaartsnippers, kaart- en kompashoek), toch komen ook deze kaartleessystemen in essentie neer op het vinden van een punt en vervolgens tussen deze punten een kortste route bepalen. Kon ik mij in mijn eerste columns nog uitleven met andere typische militaire trajecten, naarmate ook de professionalisering in de MCAM toenam, nam het aantal bijzondere militaire trajecten af.
Af en toe werd nog wel eens een militair aspect ingevoerd, waarbij Joop Meeuwsen één van de eersten was die gebruik maakte van de computer om de kaart te manipuleren zoals in bijgaande kaart is te zien. Waarbij het militaire aspect gevonden moest worden in de toevoeging dat door brand in de commandopost alle kaarten verbrand waren en dat er met de resten van de verbrande kaarten toch nog een kaart te produceren was.
In 2011 maakte Kees van Schenk Brill ter afwisseling gebruik van kaart 52 West uit 1937. Met het systeem puntenrit was dat een uitdagende opdracht om de nog bestaande wegen op de kaart te vinden. Hetgeen in dat gebied nog best uitvoerbaar bleek.
Uiteindelijk werd weliswaar steeds minder, maar nog wel af en toe, uitgeweken naar Duitsland, waarbij het gebruik van de Duitse kaarten toch voor de nodige afwisseling zorgde. Als laatste tonen wij u een bijlage van een deel van een traject in de omgeving van Vreden. Het lijkt eenvoudig maar zoals gebruikelijk zijn sommige stukken van de ingetekende lijn over weilanden en dergelijke getekend, zodat herconstrueren noodzakelijk was.
Wordt (nog twee keer) vervolgd.