Gelukkig zijn de droogritten die wij de laatste tijd krijgen voorgeschoteld van dermate hoge kwaliteit dat ze genoeg stof leveren om het in deze columns nog een tijdje vol te houden. Hoewel het misschien aansprekender is om over 'echte' ritten te rapporteren vormen ze een redelijk alternatief (om met D66 te spreken). Over D66 gesproken, was het niet Wim Kan (die van "wat kan kan, kan kan alleen") die opmerkte "als politieke partijen een jaartal in hun naam opnemen dan zijn er kennelijk te veel"?
|
We beginnen met een correctie. In de vorige column liet ik een aantal mogelijkheden zien om de grens te benaderen in een traject met Spot Heights, en daarbij begon ik met route A die u hier nogmaals ziet. Zowel door de Engelse uitzetters als door een Nederlandse deelnemer (Ad van der Werf) werd ik erop gewezen dat deze route op zijn minst verbeterd kon worden door niet om controle S heen te rijden (door SH 55) maar juist rechtdoor langs de S en daarna tweemaal scherp rechts en dan weer langs de S. Dat levert ook éénmaal SH 55 op, maar benadert de grens beter! Het wordt dan dus niet V-P-N-U, maar V-P-N-U-S-S. U ziet: blijf factchecken! Nu we het toch over Ad van der Werf hebben, hij staat bij de DHRC blijkbaar bekend als degene die altijd snel is met het melden van vermeende foutjes in een droogrit, zoals Jürgen Donders dat is bij de Targa Resto in Casa-opgaven (toen ik de uitzetters daarvan eens op een mogelijke onduidelijkheid wees kreeg ik als antwoord "dat is snel, meestal is Jürgen D de eerste die zo iets ziet"). Maar toen ik onderstaande situatie voorlegde aan het DHRC-team (van diezelfde Jürgen), was de reactie "dat heeft zelfs Ad van der Werf niet gezien"! |
 |
Dat ging om het volgende. Er was in de recente opgave "Langstraatse Listen" sprake van een (oude) wedstrijdkaart en een (nieuwe) werkelijkheid ("rijkaart"); voor het gemak heb ik die twee hier gecombineerd in één plaatje. Bij het volgen van de ingetekende lijn (die niet tegengesteld mocht worden bereden) bleek, rijdend naar het noorden, de weg in werkelijkheid bij a naar links af te buigen (lichtblauwe lijn). Meteen bij c bereikte je dan een kaartweg, en kon dan de lijn bij b opnemen door bij c linksaf te gaan en vervolgens een rondje rechtsom te rijden, via controle B en punt f. Voordat je bij f was kon je bij g echter niet verder (g-f was er niet meer); je bleek bij g gedwongen naar rechts te moeten, zodat je weer bij c uitkwam, deze keer vanuit het noorden. Volgens de uitleg "was je hier nu klaar", en kon je vanaf c de lijn verder volgen, dus nogmaals langs controle B, en dan probleemloos naar de finish (let op het "gat" in de oranje weg boven de "u" van "Kuiksche heide"). Maar: dat klopte niet! Het opnamepunt (b) is namelijk nog steeds bereikbaar, en wel als volgt: bij c rechtsaf (naar het westen), en dan via d en e (maar zonder de B aan te doen) naar de rode weg bij Wolfshoek (daar heb je Wolfs weer, nu ook al in Brabant…). Vervolgens de lijn kruisen, onder de snelweg door en de spoorweg oversteken (!), om alsnog via f naar b te gaan. Dat dit door de uitzetter (en de controleurs!?) over het hoofd was gezien bleek als snel: de weg f-b was ook van deze kant afwezig, en als je bij f naar het oosten ging (je kon niet anders, f-g was er ook niet) bleek de weg bij het getal "36" niet naar rechts te buigen maar langs (op) de oude spoorlijn rechtdoor te gaan. Je zou dan moeten omrijden via Kuiksche Heide, maar dan moest je in het gebied met controle H (die je een kwartiertje eerder al een paar maal had genoteerd in verband met een ander probleem) vanwege datzelfde probleem opnieuw gaan omrijden, met als resultaat nog eens de H. En dan volgde ook nog een niet gecontroleerde zigzagroute door Drunen, om daarna eindelijk de gratis B te noteren. Klonk allemaal niet alsof dat de bedoeling was, en later bleek dat dan ook niet het geval te zijn. Wat zou u doen, toch maar de H noteren tussen de twee B's?
Even een observatie tussen de bedrijven door. De vijf droogritplatforms die momenteel actief zijn (Baronierijders, RallyNews, DHRC, Amac, Targa) hebben allemaal zo hun eigen karakteristieken, maar op één punt springt de Amac er uit: je hebt daar slechts drie dagen de tijd om de rit op te lossen. Omdat de Amac-ritten de plaats innemen van hun reguliere avondritten is de start 'net echt' op woensdagavond om 19:30 uur (ik verwacht binnenkort wel een starttafel via Zoom of Teams?), en om ook de tijdsdruk van een 'echte' rit te simuleren moeten de inzendingen al zaterdagavond binnen zijn. En dat met Remco Luksemburg als uitzetter… Trouwens, de avond voordat deze column online ging is net de nieuwste droogrit van Remco van start gegaan, en die speelt zich af op Terschelling, onder het motto "we gaan toch op vakantie"! Snel kijken, inzenden kan tot en met zaterdag 20 februari!
Waarmee ook Targa weer is genoemd, en dat is dan weer een mooi bruggetje naar de Engelse droogritten. U heeft inmiddels wel begrepen dat ik bijzonder goed te spreken ben over de ritten die Peter en Anthony ons tot nu toe hebben voorgeschoteld. Ze munten uit door zeer duidelijke reglementen, waarin alles ook voor beginners uitvoerig wordt uitgelegd, en die worden gecompleteerd met heel mooi getekende voorbeelden. Ook de uitleg achteraf is prima in orde, met alles erg netjes ingetekend op de verschillende kaartfragmenten. En, zoals ook al eerder gezegd: het is allemaal niet bijzonder moeilijk (en zeker niet ingewikkeld), maar wel heel erg leuk. En er zitten originele vondsten in!
Een voorbeeld uit het tweede traject van januari, op een Tsjechische kaart. De punten moesten door de deelnemers zelf worden ingetekend aan de hand van het systeem "routebeschrijving op de kaart", maar dat heb ik hier al voor u gedaan. Punten mochten meerdere keren in de route worden opgenomen, maar wegen mochten slechts in één richting worden gebruikt. Van 45 naar 46 moest de 1-na-kortste route worden gereden, dan naar 47 de kortste, en naar 48 weer de 1-na-kortste. Dat leverde van 45 naar 46 controle I op, om het driehoekje heen. De kortste route van 46 naar 47 bleek ontoegankelijk ("bergweg versperd door hevige sneeuwval", aangegeven met de blauwe kruisjes), maar daar kon je in dit geval simpel omheen via controle K. Daarna nog naar 48. Eerst denk je nu links om het driehoekje heen te moeten, dus zonder de I aan te doen. Maar vanwege de éénrichting-bepaling is dat fout, want dan ga je tegen de route van 45 naar 46 in. Oplossing: rechts langs het driehoekje, en daarna een rondje er omheen, en dus tweemaal langs controle I!
Bijzonder leuk was het eerste traject, waarin de Nürburgring een grote rol speelde; zie op het volgende plaatje het witte circuit rondom punt 13. Dit eerste traject was een puntenrit, waarbij primair zo kort mogelijk over rood en secundair zo weinig mogelijk over geel mocht worden gereden. Bovendien waren de punten "kompaspunten" ("Compass Points"), waarbij een verplichte richting van aankomst bij en/of vertrek van een punt werd aangegeven met windrichtingen (zie het bijgevoegde lijstje). Punten mochten meer dan eens worden "bereden", maar nooit tegen de aankomst- of vertrekrichting in. We beginnen bij punt 12. Bij de punten 12, 13 en 14 is het met een blik op de tabel snel duidelijk hoe ter plaatse gereden moet worden, maar bij de punten 15 en 16 is het opletten geblazen: 15 moet je aanrijden vanuit het oosten, maar nog binnen de hulpcirkel die rond het punt staat splitst de oostelijke weg zich, en je kan dus in principe kiezen uit de weg door de "c" van "Brücktal" en de weg vanaf de rode weg in het oosten. Maar aan die laatste staat TC 2 (de finish van dit traject), en daar moet je uiteindelijk naar toe en dus mag je daar niet van oost naar west rijden (en er is ook geen constructie mogelijk die dat zou doen); hoe het wel moet komt straks aan de orde.
Laten we eerst maar eens proberen van 12 naar 13 te komen. Een opmerking vooraf: op deze Duitse stafkaarten worden viaducten aangegeven ZONDER viaducttekens, dus als de bermlijnen doorlopen dan worden de wegen geacht elkaar ongelijkvloers te kruisen. We verlaten punt 12 ongeveer naar het oosten ("ESE" volgens de tabel, dus east-southeast), en willen dan zo gauw mogelijk van de rode weg af. Dat kan door linksaf de gele weg op te gaan, en dan via de smalle witte weg in de rechterbovenhoek van de kaart naar het zuiden. En zo komen we dan op de Nürburgring! Omdat we punt 13 vanuit het noordwesten moeten aanrijden mogen we nu de gehele ring rondrijden (in de richting van de pijltjes die op de kaart staan, maar ook zonder die pijltjes zou het zo moeten) totdat we net onder diezelfde gele weg over de rode weg heengaan en zo bij punt 13 komen. Onderweg hebben we - op het circuit!!! - controle R genoteerd, en na punt 13 krijgen we op het circuit ook nog de gratis controle K (precies in een haarspeldbocht). Maar hoe gaan we nu naar punt 14? We volgen de ring totdat we daar een stukje voor controle R rechts vanaf kunnen om na een U-bocht onder het circuit door te gaan en via witte wegen naar punt 14 te rijden. Daarna lukt van 14 naar 15 niet zonder over rood te gaan, en dan gaat het met het kortste rood als volgt: na punt 14 NIET langs controle F, maar onder de rode en twee witte wegen door, weer zo'n U-bocht, over wit en een beetje geel naar het oosten, een heel klein stukje rood, en dan over witte wegen via Drees en controle T naar punt 15. Vervolgens is van 15 naar 16 niet moeilijk: eerst verplicht naar het zuiden, einde weg rechts, eerste weg links, en via controle V naar punt 16.
En dan hoeven we "alleen nog maar" van punt 16 naar de finish (TC 2). Maar wel over zo weinig mogelijk rood! We moeten volgens de tabel punt 16 naar rechts verlaten, en mogen dan niet naar het noorden richting controle S, want bijna dat hele stuk is tegengesteld aan de route van 15 naar 16. Dus nog wat meer over rood in oostelijke richting, en dan eraf om een stuk rood te omzeilen via controle W ("door de letter W heen" mag niet, want alle door de uitzetter aangebrachte teksten blokkeren de eronder liggende wegen). Na de W einde weg rechts (rood), eerste weg links, en verder over witte wegen naar TC 2. Maar wel via controle T, want anders rijden we een heel klein stukje rechts van punt 15 tegengesteld.
Ja, dat klinkt allemaal goed, maar is het dat ook? Het antwoord is nee! Het kan met minder rood, maar dan moeten we wel de halve kaart rond, en mogen daarbij ook nog een keertje over het circuit! Kijk maar: Vanaf 16 naar het oosten (verplicht), eerste weg links en meteen weer links (weer langs controle V), nu over rood naar het WESTEN, eerste weg rechts (wit), rode weg kruisen, gele weg kruisen, eerste weg rechts, en dan via de U, de A, de P en de E, over geel door Wirft, daarna eerste weg rechts en over witte wegen en controle X naar de rode weg, daar een heel klein stukje rood, meteen links er weer af en de ring op, nog een keer de ring bijna helemaal rond (controle K), en weer voor controle R eraf om via de T (zie boven) naar TC 2 te gaan. Ik vind dit wel een hele mooie route!
Nu we de trajecten 1 en 2 van de Targa-opgaven voor januari hebben bekeken moet traject 3 er ook maar aan geloven. Het systeem van traject 3 (dat zich net als traject 2 in Tsjechië afspeelde) was "Automobile Orienteering", en daarin herkennen we misschien ons begrip "oriëntatierit". Dit systeem was gekozen omdat het in Tsjechië heel populair schijnt te zijn; de heren van Targa legden uit dat er daar erg moeilijke varianten van bestaan, maar dat ze zich hier zouden beperken tot drie niet al te lastige elementen. De route-opdracht wordt gegeven door middel van een aantal achter elkaar geplaatste schetsjes en/of teksten, ongeveer zoals wij dat kennen van het bol-pijl-systeem. Een voorbeeld ziet u in het volgende plaatje.
We gaan van TC 1 naar TC 2, en komen de volgende elementen tegen:
(a) punten, in dit geval niet genummerd maar geletterd (hier A, D, C, F); net als bij de kompaspunten van traject 1 kan ook hier een aankomst- of vertrekrichting worden aangegeven, maar in plaats van een tabel met windrichtingen staan hier pijltjes bij sommige punten (in dit voorbeeld bij de punten A en D).
(b) stripkaarten ("Linear Diagrams"), zoals hier tussen de punten C en F; hierover later meer.
(c) blinde lijn ("Blind Map"), hier aangegeven met SM1 (SM is Tsjechisch voor Blind Map), verwijzend naar een apart plaatje (zoals dat rechts) waarin we zien dat de blinde lijn eigenlijk gewoon een pijl is die we alleen zelf op de kaart moeten aanbrengen; de hoofdkaart en het bijkaartje hebben dezelfde schaal (althans in dit traject, maar dat zal ook wel eens anders zijn), en in het bijkaartje staat aangegeven waar het noorden is (in dit geval gewoon boven, en u begrijpt dat het iets lastiger wordt als dat niet zo zou zijn), en er is ook nog een referentiepunt (in dit geval punt B), zodat we precies kunnen bepalen waar de pijl op de hoofdkaart moet komen. Hieronder ziet u de hoofdkaart waar bovenstaande SM1 bij hoort, en hier kunt u meteen zien hoe duidelijk een en ander wordt uitgelegd. Let wel op: de pijl van zo'n SM is alleen op de kaart aanwezig als hij aan de beurt is (zie ook de groene uitleg)!
Ten slotte nog iets over het element 'stripkaart'. Dat gaat net zo als in het systeem dat bij ons wel eens wordt gebruikt, maar bepaalde wegen mogen niet worden meegeteld: doodlopende wegen, van de kaart aflopende wegen, wegen met een hek ("Gate" of "Barrier") erover, en wegen die zijn aangeduid als éénrichtingsweg als die tegen de richting in zouden worden bereden. Een voorbeeld (weer uit de uitleg) ziet u hieronder. Tussen de punten A en B moet volgens de stripkaart worden gereden, en dat houdt in dit geval in: eerst een weg links laten liggen, dan twee maal een weg rechts laten liggen, een weg links laten liggen, en een weg rechts laten liggen (en daarna de kortste route naar het einddoel). In dit voorbeeld wordt prima uitgelegd waar we deze opdrachten wel of niet moeten uitvoeren.
In het derde traject kwam dit systeem twee keer voor, en één van die twee situaties ziet u hieronder (linker plaatje). Het punt dat ik hier "a" heb genoemd was eigenlijk het einde van SM4, maar omdat dat er hier niet toe doet heb ik het maar met "a" aangegeven. We moeten dus van punt a naar punt X, volgens de stripkaart. Om de tel niet kwijt te raken is het handig om de samenkomsten van wegen ("Junctions") van een volgnummertje te voorzien, zowel op de strip als op de wedstrijdkaart, zoals ik gedaan heb in het rechter plaatje. En dan is het goed oplosbaar; de controles die we moeten noteren zijn D-H-H. Enkele toelichtingen: op weg van 3 naar 4 zit een samenkomst die niet meetelt, omdat de linker weg van de kaart afloopt; van 4 naar 5 gaan we om controle C heen (twee maal een weg rechts laten liggen); en van 5 naar 6 telt punt 2 niet (opnieuw) mee, omdat de weg van 1 naar 2 een éénrichtingsweg is, en wel "de verkeerde kant op"; van 7 naar 8 staat een pijl "verplicht rechtsaf", dus die samenkomst telt ook niet mee; ten slotte: de laatste weg links laten liggen (11) kunnen we al op hetzelfde punt (9) waar we eerder een weg rechts lieten liggen, zodat we dat niet meer verderop hoeven te doen: controle G is fout.
NB: Nadat ik het bovenstaande geschreven had werd de moederkaart gepubliceerd, en daaruit bleek dat D-H-H inderdaad de beoogde oplossing is. Maar toen ik nog eens nalas wat ik had opgeschreven vroeg ik me opeens af of het eigenlijk niet D-H-H-H moet zijn? Immers: ligt punt 10 wel opdezelfde plek als punt 8? Je mag bij 8 toch niet meer naar het noorden (want dat is tegengesteld)? Maar toen viel het kwartje: in dit traject mochten wegen (behalve éénrichtingswegen) in BEIDE richtingen worden bereden…
Hoewel het niet waarschijnlijk is dat u dit systeem erg vaak zult tegenkomen vond ik het toch de moeite waard om het hier te laten zien. Zoals steeds bij Targa: goed uitgevoerd, slimme controleplaatsing, onbekende kaarten, gemiddelde moeilijkheidsgraad, originele valletjes. Leuk om te doen! We zijn reuze benieuwd naar de opgaven voor februari/maart, die als u dit leest ofwel net verschenen zijn, ofwel op het punt staan dat te doen. We gaan het zien!