In de inleidende aflevering van deze serie heb ik "beloofd" in deze columns geen namen van uitzetters en/of deelnemers te noemen. Geen regel zonder uitzondering, want in de Stoppelrit kan je er niet omheen: de "Beltman-puntjes". Hoewel kleine bijgetekende stipjes op de weg (die een piepklein pleintje voorstellen) ook in andere ritten voorkomen, staan ze in Twente bekend als Beltman-puntjes.
En ook in deze editie van de Stoppelrit kwamen we ze weer tegen (hoop ik, want deze alinea heb ik een week voor de rit geschreven…). Vader en/of zoon Beltman zijn overigens niet de enigen naar wie een verschijnsel in de ritten- en rallysport is vernoemd: in de jaren 80 van de vorige eeuw waren er twee leden van de toenmalige RAC Den Haag (waar ook mijn kaartleeswortels liggen) die ook de "eer" (?) hadden dat er zaken hun naam droegen. Ten eerste was dat Frits Wessels, uitzetter van veel Haagse Kronkelritten en SLS-rally's (in de tijd dat die hun naam nog eer aan deden en dus echt van Scheveningen naar Luxemburg (en terug!) voerden (en een latere deelnemer met de naam Luksemburg nog geboren moest worden…) , en naamgever aan het zogenaamde Wessels-effect. Dat is de eigenaardigheid dat een weggetje er voor de rit niet ligt, en na de rit wel…, veroorzaakt door allerlei deelnemers die proberen bijvoorbeeld de ingetekende lijn te volgen door een grasveld, waar de uitzetter eigenlijk bedoelde dat dat niet kon en dat je dus moest omrijden. Ten tweede was er het zogenaamde Sanders-weggetje; dat was "een weggetje waar je niet door kan, oh nee?" (en daar ging Jan Sanders, bijvoorbeeld steil naar beneden van een helling af…). Nu ik er nog eens over nadenk zit er eigenlijk niet veel verschil tussen beide akties; alleen had Frits meer de rol van slachtoffer, en Jan die van dader.
Tot zover de inleiding. Maar de bedoeling was dat ik het over de Stoppelrit zou hebben, dus laat ik daar snel mee beginnen. Deze editie van de Stoppelrit kende een mengsel van makkelijke en moeilijke situaties, en wel zodanig dat je nooit zeker wist of je nu klaar was met een bepaald probleem of dat er toch nog een extra controle te verdienen viel. Je werd door de uitzetter dus wel scherp gehouden, en het was werkelijk constant opletten geblazen of je niet een klein wegverlegginkje over het hoofd zag (ten koste van 30 strafpunten…), of anderszins op het verkeerde been werd gezet. En (dit is geschreven NA de rit): er waren inderdaad weer Beltman-puntjes! Kijk maar naar dit kaartfragment, en ook naar het tweede voorbeeld verderop.
Maar er was ook sprake van een Wessels-effect, zie foto. Eerlijkheidshalve moet gezegd worden dat dit "weggetje" (of "wegje" zoals ze blijkens de uitleg in Twente zeggen) niet tijdens deze rit is ontstaan, want de foto heb ik geleend van Streetview. Maar het zou mij niet verbazen als in voorgaande Stoppel- of Pijlenritten hard aan dit weggetje is gewerkt… (het is overigens de situatie bij het begin van pijl 13 in het ochtendtraject).
Tijd voor wat voorbeelden. Eerst eentje op B-klasse niveau (met alle respect; er was geen C-klasse…). De route was start-punt 1-punt 2. Ik toon de kaart en laat de verstrekte uitleg voor zichzelf spreken:
En dan meteen maar het andere uiterste, een vrij lastige op A-klasse niveau. Weer de kaart plus de (door mij iets aangepaste) uitleg.
NB: twee Beltman-puntjes, maar deze keer allebei op een foutroute (controles J en N zijn fout, evenals overigens controle 5)!
(De rode pijlen stonden niet op de kaart…)
De te rijden route was: x-y-pijl 7-a-b-z.
Na deze Stoppelrit resteert er dit jaar nog één nationale kampioenschapsrit: de Ster van Valkenburg, eind oktober, en daarover gaat de volgende column. Daarna is er in december nog de traditionele Teamrit, en die zal vast ook wel stof opleveren om een column mee te vullen. In de tussenliggende maand november zijn er geen nationale kaartleesritten, en in die periode zal ik proberen het plaatje compleet te maken door (met terugwerkende kracht) iets te schrijven over de vier eerste ritten van dit jaar, die verreden werden toen deze column nog niet bestond: Botterronde, Pijlenrit, Turfschiprit en Golfrit. En voordat in februari de volgende Botterronde alweer van start gaat is er in januari tijd om wat algemene zaken te behandelen; ik denk daarbij onder meer aan een beschouwing van de diverse soorten uitleg die er na een rit wordt gegeven. Of wat dacht U van een "rittentest" à la de Consumentengids? Met de prijs van een rit per kilometer en zo? (Wees gerust: ik zal me niet wagen aan het bespreken van de kwaliteit van de kroketten tijdens de rust…) En wie weet, misschien een keer een droogritje? Dus: stay tuned!