Golfrit 2015

subtitel: "niet kruisen"

Dat de columns elkaar momenteel nogal snel opvolgen (ongeveer om de 10 dagen in plaats van om de beoogde 2 weken) vindt zijn oorzaak in het feit dat ik de "achterstallige" ritten nog voor het einde van het jaar de revue wil laten passeren (of beter gezegd: nog voor de Teamrit). Dan kunnen we volgend jaar met een schone lei beginnen.

Maar vooraf even iets anders. Nadat ik in recente columns enige "moeilijke" problemen had besproken (o.a. de zg. viaductconstructie) is er een korte mailwisseling op gang gekomen tussen een aantal (kaart)lezers, waarbij ter discussie stond of ik geen potentiële deelnemers zou "afstoten" door deze lastige stukjes kaartlezen te behandelen. Naast enkele opmerkingen dat we zo op de verkeerde weg zouden zijn (leuke beeldspraak?) waren er gelukkig ook tegengestelde meningen en werd ik aangespoord om vooral door te gaan (en niet door de  minsten…). En zoals U ziet ben ik er niet mee opgehouden. Mijn eigen overwegingen hierbij zijn o.a. de volgende:
•    Als op mijn schaakclub de minder sterke schakers met hun partij klaar zijn gaan zij vaak toekijken hoe het er op de andere borden, waar dan vaak sterke(re) schakers nog bezig zijn, aan toe gaat. Waarom? Ik denk om van te leren.
•    Op mijn tafeltennisclub (ik moet ook een beetje bewegen zonder auto…) spelen de zwakkeren (onder wie ik zelf) graag ook tegen sterkeren. Waarom? Ik denk om er beter van te worden.
•    Iemand die naar eigen zeggen tot nog toe niet veel van viaductconstructies begreep heeft mij laten weten dat hij het nu wel snapt. Waarom? Ik denk omdat het (blijkbaar duidelijk) werd uitgelegd.
•    Degenen die van mening zijn dat te moeilijke ritten de deelnemersaantallen nog verder omlaag zullen brengen hebben volgens mij op z'n minst gedeeltelijk ongelijk. Natuurlijk moet de C-klasse geen rare ingewikkelde vallen bevatten, maar doorgewinterde A- (en deel van de B-)klassers vinden pittige ritten wel aantrekkelijk. Waarom? Ik denk omdat zij wel van boeiende uitdagingen houden (en ook waar voor hun - ook pittige - inschrijfgeld willen).
•    Waarschijnlijk zijn er niet veel mensen die nog geen ritten rijden en wel deze columns lezen. Dus met het "afschrikwekkende karakter" zal het wel meevallen.

Weet U trouwens dat de ritten vroeger ook moeilijk waren? Niets nieuws onder de zon! Alleen vond men vroeger andere dingen moeilijk dan wij nu. Mijn co-equipier Jos (die al ritten reed toen ik er nog nooit van gehoord had – hij begon op dertienjarige leeftijd als navigator van zijn vader!) liet mij eens een RAC-West-rit zien uit de jaren 60 van de vorige eeuw, en dat was een ingetekende lijn die geheel te rijden was. Geen enkele herconstructie! En die rit voerde van Rotterdam over nagenoeg alle Zuid-Hollandse en Zeeuwse eilanden naar Walcheren (kon dat toen eigenlijk al?) en weer terug!! En fouten dat daarin werden gemaakt… Tegenwoordig zou U zo'n rit gewoon foutloos uitrijden. Ik bedoel maar…
Om een lang verhaal niet nog langer te maken: we gaan gewoon door!

De enige rit van 2015 die nog besproken moet worden is de Golfrit. Nou ja, "moet"? Ik had beloofd zo mogelijk alle ritten van dit jaar te "behandelen", dus ja, dan moet de Golfrit er ook aan geloven. Dat ik deze rit tot het laatst heb bewaard heeft enigszins te maken met het feit dat ik (tot nu toe) niet goed wist wat ik erover moest schrijven; bij de andere ritten was er blijkbaar meer dat mij opviel. Maar dat wil niet zeggen dat er niets interessants in de Golfrit zat, en nu ik de uitleg nog eens doorkijk zie ik toch wel enkele punten die ik hier wil laten zien. En wat ook meespeelde was dat de verstrekte uitleg weliswaar zeer uitvoerig was, maar dat de plaatsing van de controles daarop helaas niet erg duidelijk was aangegeven; dat maakt het lastig om even snel een situatie na te kijken (zelfs met de eigen wedstrijdkaart erbij), en het feit dat de rit alweer een maand of acht geleden is verreden helpt ook niet echt…
Wat die uitleg betreft, ik overweeg in een toekomstige aflevering van deze columns een vergelijkend overzicht te publiceren van de verschillende soorten uitleg die na een rit worden verstrekt, dus wellicht kom ik hier nog op terug.

Van de drie fragmenten die ik wil laten zien dan nu het eerste. Maar voordat we verder gaan moet ik eerst even vermelden dat het bij deze rit NIET was toegestaan om pijlen te kruisen, zowel bij de constructie van de hoofdroute als bij eventuele herconstructies. Aangezien dat kruisen bij de meeste ritten wel is toegestaan is het altijd extra opletten geblazen als het in een bepaalde rit niet mag; deze bepaling (dus dat het niet mag) biedt de uitzetter extra mogelijkheden tot interessante vallen (zoals ook uit de andere voorbeelden zal blijken).

Al  op zo'n 100 meter na de start (blauwe vlag op de kaart) doemt het eerste probleem op. Op het eerste stukje van pijl 1 staat de keercontrole 2, zodat de route halverwege de pijl bij v moet worden opgenomen, richting w. Normaliter zou de kortste route zijn a-b-c-w-k-t-u-v, maar omdat een pijl kruisen dus niet mag vervalt deze mogelijkheid. De omweg wordt daardoor meteen een stuk langer, want nu moet helemaal via p-j-k-t worden omgereden, en om bij p te komen is er keuze uit maar liefst 4 routes: bij c rechtsaf, bij d rechtsaf, bij e rechtsaf, of pas bij h rechtsaf. And the winner is… bij d rechtsaf, mede vanwege het schuine witte weggetje net boven de punt van pijl 1 (rechts van de blauwe letter "g"). Na het negeren van controle 4 (die dus fout is vanwege het kruisen bij w) worden we opgevangen door controle R met opdracht "DMP 2", waarna de beoogde route via d-g (met controle A) opeens fout is, want de nieuwe kortste route naar pijl 2 loopt nu via d-e-h-x-y. Niet alleen de controle A maar ook de B is dus fout, en hetzelfde geldt voor de beide andere controles in dit gebied: controle 1 is fout omdat je na controle 2 niet direct via u naar v mag vanwege de bepaling dat de start niet nogmaals gepasseerd mag worden, en controle 3 staat op een weg die weliswaar door het golfterrein leidt waar deze rit (voor zover ik weet) zijn naam aan te danken heeft, maar die bij aandachtig kijken geen verbinding biedt in de richting t.

Samenvattend: de uitzetter had hier 7 controles geplaatst waarvan er twee "gratis" waren (2 en R)  en de andere 5 allemaal fout (1,3,4,A,B)! En deze veelheid aan controles bleek de hele rit te worden volgehouden; je kreeg zodoende nergens het gevoel dat je verkeerd bezig was.

Het tweede voorbeeld. Bij a blijkt geen weg naar b te liggen, dus moet pijl 10 bij b worden opgepakt. Dat mag niet direct via f-c-h omdat de pijl dan wordt gekruist, en moet dus via a-e-f-c-d-g-h-j-b. Na op c-d te zijn gekeerd door controle 25 mogen we wel via de kortste route naar j, omdat er nu geen sprake meer is van kruisen. Op de weg j-b staat cotrole 24, waarna punt b niet meer bereikbaar is, en c het volgende opnamepunt wordt. En daar kunnen we gewoon heen via de kortste route (j-h-c). We belanden nu opnieuw bij controle 25, en voor degenen die denken dat dat niet mag vanwege voorkennis zij opgemerkt dat daarvan in dit geval geen sprake is, omdat we van punt c tot aan de controle 25 hoofdroute rijden en de opgedane voorkennis derhalve vervallen is. Op een andere manier gezegd: de eerste 25 halen we in een omweg, terwijl de tweede "gewoon" op de hoofdroute staat (wat ook wel een "gratis" controle wordt genoemd). Het opnemen bij d is niet moeilijk, als je tenminste ziet dat er een weg loopt door de tweede "e" van de tekst "Helenaveense". Maar dan heb je ook wat: de controles L, Q (gratis) en Z (iets minder gratis: op het driehoekje vlak voor het einde van pijl 10).

En tenslotte, gelardeerd met wat reclame voor CenterParcs en Rowwen Hèze/ Los Limbos, een derde voorbeeld (waar nog een discussiepuntje in blijkt te zitten). Er is, dit keer op pijl 13, wederom geen weg van a naar b (daar begint het vaak mee…), dus pijl opnemen bij b. De pijl kruisen (via c-d-r) mag nog steeds niet, dus we gaan via a-c-d-e-p-r-t-u naar b: controle 4 op d-e. Nu wel via d-r-enz. naar b, dus controle 3. Punt b is nu niet meer bereikbaar, en pijl 13 kan nu verder worden bereden vanaf punt d. Net als in het vorige voorbeeld: vanaf d wordt hoofdroute gereden, en is de voorkennis dus vervallen. Na (dus) voor de tweede keer controle 4 opnemen bij e, simpel via d-r-p-e: controle 5. De volgende mogelijkheid om bij e te komen (zonder bij d de pijl te kruisen) is helemaal via r-t-u-b-d-c-k-f-h-p-e. Dat gaat goed tot controle 3 (ook al voor de tweede keer). En nu? Tsja, er zijn twee mogelijkheden, en die zijn helaas allebei niet toegestaan: [1] r-d-c-enz. (mag niet wegens kruisen), of [2] r-d-b-u-pijl 12-a-enz. (mag niet wegens tegengesteld rijden van pijl 13). Volgens de uitleg was de laatste route de juiste (controle 2), maar ik zie in het bijzonder reglement van de rit geen verschil; allebei de routes mogen NIET (er stond niet: "zo min mogelijk"). Een advies aan uitzetters is dan ook: schrijf in dit soort gevallen nooit dat het niet mag, maar altijd dat het alleen mag indien er geen andere mogelijkheid meer is, en dan (indien van toepassing) zo kort mogelijk, en geef zo nodig aan welke van de verboden opties de voorkeur heeft in het geval dat er niets anders meer mogelijk is; er is overigens een aantal ritten waar ze het inderdaad zo doen.

Wat het dilemma uit het laatste voorbeeld betreft: in een volgende aflevering zal ik een voorbeeld geven van een situatie waar er maar liefst 4 routes waren die allemaal reglementair niet waren toegestaan, en wel om vier verschillende redenen! En als deelnemer moet je er dan eentje kiezen…

We besluiten weer met iets uit de oude doos. In het grijze verleden, voordat er sprake was van de NRF, viel de rittensport onder de KNAC. In die tijd was een lidmaatschapskaart van een autosportclub niet voldoende voor het rijden van regionale of nationale ritten, daarvoor moest je bij die KNAC een licentie halen (nou ja, halen… kopen!). En dat ieder jaar opnieuw. Het nationale kampioenschap begon toen steeds met de Pijlenrit, en in de dagen daarvoor kwam menigeen tot de ontdekking dat hij/zij zijn/haar licentie nog niet had vernieuwd. Dus snel naar het sportsecretariaat van de KNAC aan de statige Sophialaan in Den Haag, om er daar achter te komen dat jouw aanvraag terecht kwam op een hele grote stapel waarvan het nog maar de vraag was of die op tijd voor de Pijlenrit zou zijn weggewerkt (het was in de tijd dat grote ritten vaak 100 of meer deelnemers hadden). Degene die aldaar de scepter zwaaide was ene heer Corsmit, een voormalig beroepsmilitair (kolonel of overste?) die daar met inderdaad militair gezag kantoor hield (althans op een stoel achter een bureau zat…). "Snel een licentie? Geen sprake van, kijk eens wat een stapel daar al ligt…" Totdat je door kreeg hoe je het moest aanpakken. Zoals je tegen Engelsen ongeveer iedere zin kan beginnen met "I am afraid that", zo was hier de wonderspreuk "Dag mijnheer Corsmit, ik weet dat U het heel erg druk heeft, maar zou ik toch deze week nog een licentie kunnen krijgen?" En dan liep je binnen 5 minuten gewoon met je nieuwe licentie weer naar buiten!