Turfschiprit 2016

De Turfschiprit dus. Het reglement was hetzelfde als vorig jaar, de uitzetter was dezelfde (Piet van Rijckevorsel), de startplaats was dezelfde en het wedstrijdgebied was hetzelfde. Saai dus? Nee hoor, allesbehalve! De route (grensbenadering) liep linksom door het gebied, terwijl dat vorig jaar rechtsom was, en in dat gebied (Rijsbergen/Zundert) liggen zo veel geschikte wegen en weggetjes dat de uitzetter ruime keuze had om er toch weer een unieke rit van te maken. Natuurlijk kwam je af en toe een situatie tegen die er vorig jaar ook in zat, maar dan wel van de andere kant, en met andere grenslijnen, zodat het op te lossen kaartleesprobleem toch weer geheel anders was. 

De "truc met het viaduct" in het gebied rond de grensovergang Hazeldonk die hier vorig jaar uitputtend werd besproken zat er nu ook weer in (maar uiteraard wel een beetje anders). En waar vorig jaar geen enkele deelnemer dit goed deed ging dat nu beter: van de 15 A-klassers deden er een stuk of 7 het nu goed. Zouden deze columns dan toch ergens goed voor zijn? Overigens vond de uitzetter dat hij er - omdat iedereen nu "weet hoe het moet" - nog wel zo'n constructie tegenaan kon gooien, en dat was deze:

Ik zal U niet vermoeien met ook dit helemaal uit te spitten, maar volstaan met een korte uitleg. De route (grensbenadering linksom, dus "aanhoudend rechts") van A naar B was a-b-c-d-e-d-f-g-d-e-d-c-h-k-b-c-d-e-d-f-g-d-e-d-c-h-k-z. Net als bij Hazeldonk dus twee maal het gebied in, en dat leverde dus twee maal de keercontrole 11 op. 

Het leuke hierbij is dat je twee maal dezelfde keercontrole aandoet, zonder dat daar een andere controle tussen zit. Als er bijvoorbeeld een controle X zou staan op de weg h-k, dan zou je 11-X-11-X halen, maar op de een of andere manier lijkt het moeilijker om alleen maar 11-11 op te schrijven. Ik denk dat dat een beetje tegennatuurlijk aanvoelt, omdat je meestal niet van een keercontrole naar diezelfde keercontrole rijdt. In een toekomstige aflevering zal ik laten zien wanneer dat wel het geval is, en hoe je kan beredeneren of het wel of niet moet (het is niet zo lastig als het lijkt, als je het eenmaal door hebt…).

Wat mij opviel in deze rit was dat er blijkbaar nog steeds originele vallen te bedenken zijn. Je zou denken dat je op een gegeven moment alles wel zo'n beetje gezien had, maar toch wordt je af en toe nog verrast met een leuke vondst. Ik laat er twee zien. Om te beginnen onderstaande situatie; de route is simpel: a-b-c-d-e-b-z. Op c-d staat keercontrole 35, en de route moet dan worden opgepakt bij d richting e, dus we willen via c-f-h-g naar d (bij het omrijden mocht de grenslijn gepasseerd worden) . De weg h-g blijkt vervangen door f-g (die dus te vroeg komt), en nu is d onbereikbaar. We moeten dus een nieuw opnamepunt bepalen; ook e blijkt onbereikbaar, zodat de route pas bij b kan worden opgenomen. Daar kunnen we (vanaf h) komen via de keerlus bij k, en dan via h-f-c naar b. Op weg naar die keerlus staat controle T met opdracht "HKR", zodat we verplicht het nieuwe weggedeelte f-g moeten berijden. Nu zitten we weer op de geplande route naar d, zodat we geneigd zijn alsnog g-d-e-b-z te rijden, via controle N. Maar dat is toch niet goed, want het opnamepunt is inmiddels verplaatst van d naar b, en dus moeten we de route nog steeds bij b opnemen. En de kortste route van g naar b voert niet via e, maar via c! De N blijkt dus een foutcontrole te zijn, hetgeen bij mijn weten door niemand onderkend is. Een heel fraaie val!

De laatste situatie die ik wil laten zien is de volgende. De route is weer eenvoudig: a-b-c-d-e-f-g-f-e-h-i-j-k-z. Na op e-f te zijn gekeerd door controle 47 kunnen we punt f (en lusje g) nog steeds bereiken door terug te rijden via e-d-c-b en dan via n naar f te gaan (ook hier: bij het omrijden mocht de grenslijn gepasseerd worden). Maar meteen al tussen e en d staat de controle Q, met opdracht "1R". Bij d gaan we dus rechtsaf, over een nieuwe weg naar het noordoosten. We proberen eerst bij o en daarna bij p linksaf of rechtsaf te slaan (omdat we, rijdend op een niet-kaartweg, een kaartweg kruisen), maar dat blijkt allemaal onmogelijk, zodat we pas bij q weer over kaartwegen verder kunnen: we willen nu via q-r-c-b-n nog steeds naar f en g, en dat levert de controle 24 op. Nu maakten veel equipes (waaronder Uw columnist) de fout om nu via r-o de route bij i op te willen pakken, en na gekeerd te zijn door de 23 nog fraaier via r-q-k-j-i en de mooie ronde keerlus voorbij o nog steeds naar i te willen. Zoals gezegd: helaas fout, want toen we van d naar q gingen wilden we al steeds links- of rechtsaf bij o en p, en we weten dus dat dat niet gaat. Voorkennis! Na de 24  kan de route alleen nog maar bij k worden opgenomen, en moeten we dus gewoon meteen verder gaan naar z; de 23 en de 25 zijn dus foutcontroles.

Tot slot: de oude doos. In 1979 toog ik vanuit de Randstad samen met Kees van Schenk Brill (tegenwoordig slechts sporadisch deelnemer en controleur van de Cannenburghrit, maar vroeger zowel regionaal als nationaal zeer actief als uitzetter, wedstrijdleider en deelnemer) naar Friesland om aldaar de door een lokale club uitgezette KNAC-Herfsttocht te controleren. Het was in de tijd dat het nationaal kampioenschap uit 5 ritten bestond. Iedere RAC (Noord, Oost, Zuid en West) nam één rit voor zijn rekening: de nu nog bestaande Pijlenrit (Oost) en Brabant-Grensrit (Zuid), plus de West-Nederlandrit (West) en de Drie Provinciënrit (Noord), aangevuld met de KNAC-Herfsttocht die overal in het land kon zijn. In 1979 was dat dus in Friesland, met als startplaats Piaam, zo'n 8 kilometer onder de kop van de Afsluitdijk. En dat is, zoals iedereen weet, in het noorden van het land. Kees wist dat ook, en bovendien wist hij dat Veendam, waar vrienden van hem woonden, óók in het noorden lag. Dat was dus "vlak bij elkaar", en dus had hij bedacht dat hij 's morgens vanuit zijn woonplaats Hillegom (halverwege Haarlem en Leiden) eerst zijn familie wel even naar Veendam kon brengen, voordat hij de uitzetter (Gerrit Methorst) en Uw columnist in Piaam zou ontmoeten. Dat viel een beetje tegen: Veendam bleek bijna net zo ver van Piaam te liggen als Hillegom (Google Maps: 131 tegen 143 km)! Hij kwam dus wel iets te laat…

Nadat het controleren van de overigens uitstekende rit had plaats gevonden had het gezelschap wel trek in een versnapering, en dus stopten we ergens op de terugweg bij een patatkraam. In die tijd gold er een prijsbeschikking voor een zak patat: die mocht niet meer dan 1 gulden kosten. Groot was onze verbazing toen we de prijslijst zagen: "patat: 1 gulden, patat-speciaal: 1 gulden 25". U moet weten dat er in die tijd slechts twee soorten patat bestonden: patat-zonder, en patat-mèt; allerlei hedendaagse variëteiten zoals patat-speciaal, patatje-oorlog, patat-flip, patat-satésaus en patatje-Joppie waren nog niet uitgevonden. Wij waren dus heel benieuwd wat het verschil was tussen patat-sec en patat-speciaal, en vroegen dus om uitleg. Het antwoord van de patatboer was: "Voor 1,25 wordt de patat ook gebakken"…! Oftewel: hoe omzeil je een prijsbeschikking?

PS:  Omdat een flink aantal van de reeds 16 verschenen columns eindigden met "iets uit de oude doos" begint die oude doos zo langzamerhand aardig leeg te raken. Vandaar deze oproep: mocht U ook een leuke anekdote hebben die hier op zijn plaats zou zijn, stuur deze dan in aan onze webredacteur: Gerrit van Assen, Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.; hij zal Uw bijdragen ongetwijfeld aan mij doorgeven. Via dit mailadres kunt U trouwens ook vragen of opmerkingen naar aanleiding van deze rubriek doorgeven, vooral nuttig als U niet van de mogelijkheid "Voeg een reactie toe" onder aan deze pagina gebruik kunt of wilt maken (bijvoorbeeld omdat U geen Facebook-account heeft). Kortom: begrijpt U iets niet, bent U het ergens niet mee eens, wilt U een bepaald onderwerp behandeld zien, of heeft U ook een anekdote: stuur een mailtje!