Toen deze serie columns in juni 2015 van start ging heb ik een paar maal uitgelegd dat het niet de bedoeling was om ritten te "waarderen", en dat ik dus geen kwalificaties als "uitstekend", "goed", "matig" of (in het uiterste geval) "slecht" zou gebruiken. Maar daar werd meteen aan toegevoegd dat het wel onvermijdelijk zou zijn dat U af en toe zou kunnen merken of ik een bepaalde rit meer of minder geslaagd vond.
En als je heel enthousiast bent over een rit dan is dat moeilijk voor de lezer verborgen te houden; als je bijvoorbeeld iets schrijft als "ziet U hoe goed dit in elkaar zat" of "we gaan maar meteen verder met een andere leuke situatie in het ochtendtraject" dan begrijpt de enigszins gevorderde lezer toch wel dat die rit mij, laten we zeggen, "wel beviel". Het omgekeerde zal ook wel waar zijn, maar het moet gezegd dat de ritten dit jaar allemaal van goede tot uitstekende kwaliteit waren, en het kwam diverse keren voor dat je een rit "de beste van het jaar" (tot dan toe natuurlijk) zou kunnen noemen. En zo is er - tegen de bedoeling in - toch sprake van het uitspreken van een waardering mijnerzijds (maar ik ben natuurlijk niet de enige deelnemer…). Het zij zo.
Deze rit trok meer deelnemers dan het bedroevend lage aantal van vorig jaar en kwam daarmee weer ongeveer op het peil van 2 jaar geleden (2014: 8+8+2=18; 2015: 4+5+2=11; 2016: 9+5+3=17). Misschien dat mijn oproep van vorig jaar op deze plaats geholpen heeft? Het probleem blijft hetzelfde: het is voor de meesten (te) ver weg (ik betrap me er zelf op te denken dat ik daar in het buitenland ben), het is de laatste meetellende rit, en de uitzetter behoort niet tot de categorie top-A-klassers met jarenlange ervaring als uitzetter van kampioenschapswaardige ritten. Het is ook wat: als Randstedeling sta je even na kwart over vijf op (!) en rijd een kleine 270 kilometer (!) om dan een kaartleesrit van nog geen 110 kilometer te rijden, na het betalen van € 45,- inschrijfgeld (!); en dan weer 270 km terug… Het zal je hobby maar zijn!
Het zijn van die kleine dingen die de sfeer bepalen. Dan heb je net die eerste 270 kilometer achter de rug, en dan blijkt de startlocatie nog niet open te zijn. Zowel de deelnemers als de organisatie staan voor de deur te wachten totdat binnen iemand de sleutel van de goede deur heeft gevonden, waarna de zaal waar de start, de rust en de finish zullen zijn nog geheel leeg wordt aangetroffen. Of de autosportclub zelf maar even wat tafels en stoelen op de juiste plaats wil neerzetten… (Dit schijnt in Limburg niet abnormaal te zijn: bij een vorige Ster, op een andere startplaats, ging het ook al zo; heeft iets te maken met een feest de vorige avond of zo, je bent in Carnavalsland en je zal dat weten ook…)
Genoeg over de aanloop. De rit zelf bestond uit twee trajecten, 's morgens een pijlenrit met op één na kortste route (vaste prik bij deze uitzetter), en 's middags grensbenadering. Beide blonken uit door de zeer grote hoeveelheid controles (die echter niet allemaal even hard nodig waren om de route te controleren), en beide zaten vol met kleine tamelijk makkelijk oplosbare probleempjes, hier en daar gelardeerd met enkele wat ingewikkeldere situaties. Het principe van "niet kruisen" waar ik in de vorige column op zinspeelde was wel van toepassing maar werd niet of nauwelijks gebruikt. En daar kan je nu juist leuke vallen op bouwen! En in de grensbenadering (linksom, dus aanhoudend rechtsaf) bleek het zo te zijn dat er zo ongeveer "in elke weg rechts" een keercontrole stond. Zo bestond een bepaalde "val" uit het halen van de controles 41, 42, 43 en 44, in de eerste tot en met de vierde zijweg rechts; heel geschikt voor beginnende C-klassers, maar in de A-klasse mag het wel wat uitdagender. Er waren overigens wel een paar situaties waar je inderdaad even rustig moest kijken in welke volgorde de controles gehaald moesten worden (want de A-klasse mocht bij het omrijden de grenslijn overschrijden, en dat geeft allerlei extra mogelijkheden), maar echt moeilijk was dat nu ook weer niet. Maar als compensatie gold dat het wedstrijdgebied - zoals gezegd - voortreffelijk was, met heerlijke weggetjes zoals je ze in de rest van het land echt niet tegenkomt. Soms wel een beetje smal, maar als je het goed deed had je geen tegenliggers (althans door de handige plaatsing van keercontroles geen deelnemers), en als je zo eigenwijs was om toch maar even terug te rijden, dan had je de consequentie (achteruit terug…) aan je zelf te wijten!
Dat uitzetter Henri Wolfs gevoel voor humor heeft bleek uit zijn reactie op mijn opmerking "we weten hem te vinden" van vorig jaar, naar aanleiding van de aanduiding "Wolfshuis" op de wedstrijdkaart. Hierbij de fragmenten van vorig jaar en van dit jaar:
Ook interessant, maar minder amusant, was het volgende. Op een omrijroute tussen de pijlen 6 en 7 kwam de situatie voor die U hieronder ziet in plaatje a. Wat vindt U, loopt er hier een weg in de richting noord-zuid, onder het spoorviaduct ten noordoosten van de "p" van "Schin op Geul"? Als U het niet goed kunt zien, kijk dan op de uitvergroting (± 16x) in plaatje b. Natuurlijk: geen weg! Maar de bedoeling was dat je die "weg" wel gebruikte! Rara?
 Mijn co-equipier Jos Bruin heeft inmiddels ontdekt dat op een oudere versie van de kaart, zoals bijvoorbeeld opgenomen in de "Topografische Atlas Nederland 1:50.000" van de ANWB, dezelfde situatie er uitziet zoals U hiernaast ziet (er staat geen jaartal bij die kaart, maar de uitgave van die atlas die in mijn bezit is dateert van 2002). Toen liep die weg dus nog gewoon door! Verder is er niet veel veranderd in dit stukje Limburg (vrij naar Wim Sonneveld: "Er gebeurt niet veul in Schin op Geul…"). |
Het behoeft geen betoog dat de betreffende controles door de organisatie werden geneutraliseerd. De tijden van "de uitzetter heeft altijd gelijk" liggen gelukkig ver achter ons. (Vraag van top-equipe Van der Vlist-Van der Vlist aan uitzetter André Jetten van een BGR ergens rond 1980: "Deze route is toch korter?" Antwoord: "Ja, je hebt gelijk, niet gezien." Volgende vraag: "Dus die controle wordt neutraal?" Antwoord: "Nee, wij veranderen niets." Punt uit…)
Een ander - ietwat merkwaardig - geval van een neutralisatie had te maken met de vraag welke van een stuk of drie routes nu de 1-na-kortste was in de volgende situatie. Het gaat om de route van pijl 22 naar de VTC (let op: de VTC bevindt zich exact bij de punt van het pijltje net boven de tekst "VTC").
Eerst moeten we de kortste route bepalen, en dat is zonder twijfel die via g-l-z. En dan de 1-na-kortste. Is dat g-m-n-l-z (controle C), of g-h-x-z (geen controle), of g-h-x-j-k dan wel g-h-i-j-k (controle D)? Via i is in ieder geval langer dan via x, dus die valt af. En via x-j-k is zichtbaar langer dan via x-z, dus die is het ook niet. Blijft over: via m-n of via x-z. Helaas blijkt er ook bij nauwkeurig meten geen aantoonbaar verschil te zijn tussen die twee.
Volgens de uitleg was de route via m-n de juiste, dus langs controle C. Want: "via i-j-k is iets langer", en: "bij h en j zijn de bermlijnen dicht". Pardon? Wie die bermlijnen ziet mag het zeggen…
|
Een goede voorbereiding is het halve werk. Wie voor deze rit nog even die van vorig jaar bekeek werd er weer aan herinnerd dat je een bepaald soort situatie gemakkelijk fout kan oplossen. Het linker plaatje is van vorig jaar, het rechter van dit jaar.
Eerst links: de kortste route van pijl 18 naar pijl 19 is uiteraard r-x-s, maar wat is de 1-na-kortste? Je bent geneigd r-x-j-k-l-n-x-s te kiezen, maar r-x-n-l-k-j-x-s is even lang. In feite is er sprake van een keerlus, en die moet in principe tegen de klok in, dus de tweede optie is de juiste! Uw columnist deed dat vorig jaar fout, maar trapte er dit jaar (rechts) niet opnieuw in: van 17 naar 18 is a-b-e-g de kortste route, en voert de 1-na-kortste via de lus a-b-c-d-b naar e en verder. Weer een keerlus, en de omgekeerde route via a-d-c-b is dus fout! In beide gevallen was de controle (L resp. X) slechts zichtbaar als je in de goede richting reed.
Tot slot laat ik nog een situatie zien waar je toch even mee bezig was. De kortste route van pijl 20 naar 21 is simpel: a-b-c-d-e. Ook de 1-na-kortste is niet moeilijk: a-b-x-c-d-e. Maar op b-x staat keercontrole 7 (de controles zijn hier zichtbaar in de vlagrichting), dus route opnemen bij x, richting c (in de uitleg stond dit omschreven als "oppakken bij x>c", en dat is een korte maar duidelijke notatie, die ik voortaan ook zal gaan gebruiken). De kortste manier om vanaf b bij x>c te komen is b-c-x-y-z-w-v-y-x, dus controle 8. De volgende mogelijkheid (vanaf c) is c-b-a-t-s-v-y-x: controle 10. En dan resteert alleen nog de lange route onderlangs: b-c-d-u-p-w-v-y-x. Dat levert controle A op, en die geeft als opdracht "HKL-NVH", dus keren en niet verder herconstrueren, en verder met pijl 21. De oplossing is dus 7-8-10-A. Maar nu komt de "lezersvraag van de maand": zou U dit ook zo doen? Of twijfelt U net als de meeste deelnemers of de uitzetter het niet anders bedoeld heeft? Als U het goed doet haalt U eigenlijk geen enkele controle!? Ziet U het ook? En met deze cliffhanger hebben we dan alle ritten van dit jaar gehad. Uiteraard behalve de Teamrit in december, maar die heeft een status aparte. Zie ik U op 10 december in de Betuwe?
