Toen een jaar geleden op deze plaats de Golfrit van 2016 werd besproken kwamen daarin twee wensen mijnerzijds naar voren. Ten eerste merkte ik op "dat we de wegen (en wegverleggingen) rondom Horst en Sevenum nu wel kennen", en ten tweede dat autoclub "Gaef um Gaas" misschien iets meer aandacht zou kunnen besteden aan de grootte en de plaatsing van de controlebordjes.
En zie: nog voor de start van de editie van 2017 kwam uitzetter Wiel Coopmans mij enthousiast vertellen dat zijn club aan alle drie (!?) mijn opmerkingen gehoor had gegeven. Uit de voorbeelden bij de starttafel en ook uit de laatste aanwijzingen bleek al dat men een aantal controles had voorzien van een groot oranje achterbord, waardoor de zichtbaarheid aanmerkelijk werd verbeterd. En het wedstrijdgebied was nog maar voor een deel het bekende terrein ten westen van Horst; de rest van de rit speelde zich af ten noordwesten van Venlo, waar - in dezelfde gemeente Horst aan de Maas - ook meer dan genoeg voor kaartleesritten interessante wegpatronen te vinden zijn. Om deze reden was de start verplaatst van het bekende golfterrein in America (met een c) naar een wegrestaurant aan de rand van Venlo. In het eerste traject werd een rondje om Horst gereden, waarna het tweede traject zich afspeelde rond dorpjes als Californië (past mooi bij America…), Lovendaal, De Steegh, Zwaanenheike en Heierhoeve. Inderdaad, voor de meesten totaal onbekend terrein! En passant blijkt uit het voorgaande dat er dit jaar sprake was van twee trajecten; de rit was dan ook anderhalf keer zo lang als die van vorig jaar, en dat was het derde punt dat door de uitzetter bedoeld werd. Daar had ik echter niets over gezegd, althans niet in verband met de Golfrit; wel schreef ik onlangs dat de Turfschiprit best iets langer zou mogen zijn, maar inderdaad: dat zou ook op de Golfrit kunnen slaan. Alle andere kampioenschapsritten bestaan al uit twee trajecten met daartussen een uurtje rust; vanaf heden geldt dat dus voor ALLE ritten. Mooi! Al met al zijn 3 van mijn 2 wensen ingewilligd, geen slechte score toch?
Zowel in het eerste traject (ingetekende lijn met blokkeringen) als in het tweede (pijlen) gold de bepaling dat het niet was toegestaan de lijn respectievelijk de pijlen te kruisen. Omdat dit in de meeste ritten wel mag was het dus zaak om constant alert te blijven; voordat je er erg in hebt maak je een constructie die wel de lijn of een pijl kruist. Ik geef een voorbeeld uit traject 1, vrij snel na de start. De ingetekende lijn loopt van X naar Y, en blokkering 2 moet worden omzeild.
Dus na controle B vlak voor de blokkering de lijn verlaten om dan via a en b naar p te gaan, om vervolgens bij q de lijn weer na de blokkering op te pakken. Echter: van b direct via p naar q zou betekenen dat bij p de lijn wordt gekruist, dus niet via de foutcontrole 1, maar via de iets langere route via controle A (foutrijders keren bij de 1 en gaan alsnog langs de A); ten slotte voor iedereen controle E. Er zat overigens nog een extra valletje in deze situatie: waar precies verlaat U de lijn voor de blokkering? Ongeveer 100 meter voor de blokkering linksaf, via controle C? Dan bent U in goed gezelschap (want velen deden dit ook zo), maar het is helaas wel fout! Als U héél goed kijkt (uiteraard op het linker kaartfragment, want dat was de wedstrijdkaart) dan ziet U pal voor de blokkering een kort wit weggetje rechtsaf (zie eventueel de uitvergroting twee plaatjes verderop); als U dat weggetje gebruikt in plaats van de route via de C dan verlaat U de lijn dichter bij de blokkering (reglement: de lijn dient op de laatst mogelijke samenkomst van wegen voor een blokkering te worden verlaten). Als U het goed doet noteert U dus niet de C, maar voor de tweede keer de B. Totale oplossing van X tot Y: B-(C)-B-(1)-A-E (zoals gebruikelijk zijn tussen haakjes geplaatste controles fout).
Zo'n klein weggetje vlak langs een blokkeringsstreepje, dat kwam vaker voor in deze Golfrit. Kijkt U eens naar deze twee situaties: de blokkeringen 8 en 12. Hoe zou U daar omheen gaan? Simpel a-b-c en even simpel x-y-z? In beide gevallen is het antwoord: nee! Bij blokkering 8 is er sprake van een weggetje vlak om het streepje heen, en bij blokkering 12 loopt er een kort stukje weg vlak langs het streepje; zie in beide gevallen onderstaande uitvergroting.
En tot zo ver over traject 1; nu snel over naar traject 2, want ook daarin zaten genoeg interessante situaties. Het was nog lastig kiezen wat het meest geschikt was om hier te laten zien. De keuze is gevallen op de volgende twee fragmenten. We beginnen met pijl 4/5/6 en gaan daarna (bijna) naadloos over op pijl 7/8. In het eerste geval werden de deelnemers getest op het onderkennen van alle mogelijkheden om de spoorlijn te kruisen (let wel: de kaartfragmenten zijn hier behoorlijk uitvergroot!). Kaartje a laat de originele topo-kaart zien, kaartje b de wedstrijdkaart, en kaartje c de uitleg. Op de originele kaart ziet U slechts één viaduct (bij kilometerpaal 70, de weg h-k op de uitleg) en ook slechts één spoorwegovergang (rechtsonder op het kaartfragment, de weg d-e op de uitleg). De andere twee spoorkruisingen, namelijk nog een viaduct (f-a) en nog een spoorwegovergang (b-g), waren er uiterst vakkundig bijgetekend. Pijlen mogen meermalen maar uitsluitend voorwaarts in de route worden opgenomen, dus de route van pijl 4 tot pijl 6 is [4]-p-c-f-h-[5]-c-f-a-k-[6]. Op weg naar pijl 5 gaan we dus over het tweede deel van diezelfde pijl, en noteren dan de controle E. Omdat er daarna zoals gezegd in werkelijkheid bij f geen weg naar a ligt moeten we omrijden naar opnamepunt a>k, via f-h-p-c-b-g-a, en komen dus voor de tweede maal langs controle E. De weg c-b blijkt vervolgens afgepijld, dus nu via c-f-h-p-q-d-b-g naar a: derde maal controle E plus controle R. En ten slotte, omdat de weg b-g er ook niet is, via nog een rondje met de E en de R naar d-e-g-a, waarna we eindelijk pijl 6 bereiken. De juiste controlereeks is dus E-E-E-R-E-R. (Het klinkt niet zo moeilijk als je het zo uitlegt, maar in de praktijk zien niet alle columnisten alle spoorwegovergangen…)
Om af te sluiten weer zo'n typische situatie die helemaal niet zo moeilijk is maar die je toch zo maar fout kan doen. De route van pijl 7 naar het begin van pijl 8 is a-g-b-e-f(-a). Niets aan de hand, behalve dat, na de controle P, de weg g-b in werkelijkheid niet blijkt te bestaan. We moeten dus wel doorrijden van g naar h, en mogen dan niet linksaf (want dan rijden we de pijl tegengesteld). Dan maar rechtsaf en via h-c-d naar e: controle W. Nu kunnen we beginnen aan het daadwerkelijk berijden van pijl 8, maar worden daarbij opnieuw geconfronteerd met het afwezig zijn van g-b (geen voorkennis meer). Het gemiste stukje b-h is op te halen door een rondje langs de W te rijden (h-c-d-e-b), waarna we ook nog eens gratis langs de W komen. De complete serie controles is hier dus P-W-P-W-W. En inderdaad, dat kan je zo maar fout doen (weet ik uit ervaring…).
Vanwege de in de inleiding genoemde grote oranje achterborden waren de controlebordjes inderdaad veel beter zichtbaar dan in vorige jaren. Het waren dan wel geen vlaggen, maar op deze manier kan het ook. Gecombineerd met het "nieuwe" gebied en het feit dat er twee trajecten waren (plus een rust) leidde dat tot een prima Golfrit met afwisselende kaartleesproblemen. Er was dan ook weinig reden tot klagen, of het zou moeten zijn over de kwaliteit van de wedstrijdkaarten: deze waren niet optimaal afgedrukt (of dat nu aan de printer lag of aan de inkt?), waardoor op enkele plaatsen (bij sommige equipes) moeilijk te zien was of er bijvoorbeeld sprake was van een bermlijn (of zelfs een weg). En in de loop van de dag ging de kaart nog enigszins vlekken ook… En zo is er altijd wel weer een verbeterpuntje.
In deze (sterk uitvergrote) plaatjes ziet U links hoe de kaart er aan het begin van de rit uitzag, en rechts hoe dat na de rit was (hierbij niet letten op het korrelige voorkomen van het rechter kaartje; dat komt door de combinatie van scannen en uitvergroten). Ziet U ook dat piepkleine "weggetje" (doorsteekje tussen de twee elkaar rakende wegen) bij de blauwe pijl? Dat is pas een Wessels-effect: niet in het terrein maar op de kaart! (Voor het begrip Wessels-effect: zie de column over de Stoppelrit van 2015).
Trouwens, na Frits Wessels (van dat effect) en Henk Beltman (van de inmiddels beroemde puntjes) ben ik nu blijkbaar ook aan de beurt om vernoemd te worden: Johan Nijmeyer van de TwAC wees me op deze straat in Hengelo! Ik ben wel bang dat deze naamgenoot beter kon toneelspelen dan ik columns kan schrijven…