Tot mijn eigen verbazing is het gelukt om voor de (door mij zelf ingestelde) deadline van deze column (nummer 54) mijn droogrit-project af te ronden. Nou ja, verbazing..., als je die deadline maar vaak genoeg verplaatst haal je hem uiteindelijk wel een keer! Onder de naam "Ronde door Vriesland" (kortweg RdV, niet geheel toevallig ook de initialen van de uitzetter) kunt U deze zomer Uw tanden stukbijten op een vrij pittige droogrit van het type "kaart + werkelijkheid" (neem ook kennis van eventuele updates onderaan dit artikel).

Tsja, dat het niet altijd loopt zoals je dat zou willen bleek weer eens bij de 58e (!) Krabbenrit. Er waren voldoende ingrediënten voor een heerlijk dagje kaartleessport: enthousiaste uitzetters, prima kaartmateriaal, prachtig weer, werkelijk schitterende weggetjes (Zuid-Beveland!), en (in tegenstelling tot vorig jaar) mooie grote fel-oranje controleborden die je echt niet over het hoofd kon zien (zie foto), en na afloop een uitleg die stukken verzorgder was dan die van vorig jaar (bravo!).

Intussen heeft gastcolumnist nummer 2 ook niet stil gezeten. In deze aflevering kunt U kennis maken met enkele in onze ogen merkwaardige kaartleessystemen... En er komt nog meer! 
Binnen inmiddels afzienbare tijd (je moet even wachten maar dan heb je ook wat) mogen we weer een kampioenschapsrit rijden: de Krabbenrit, begin juni. Wedden dat de volgende column daar over gaat? En verder: 

Zoals hier al eerder is vermeld zijn de kampioenschapsritten dit jaar wat onregelmatiger over het jaar verdeeld dan voorheen; de rittenloze periode tussen de derde en de vierde rit is nu zelfs negen weken lang. Als U mij toestaat de frequentie iets te verlagen dan kan ik deze periode overbruggen met twee columns die niet direct een recent verreden rit bespreken. De eerste van die twee zit U nu te lezen, en de tweede - over een week of drie - zal weer een gastcolumn zijn. Om de column van vandaag te vullen maak ik gebruik van een aantal uiteenlopende onderwerpen.

Ja, je zou het ook de Beltmanrit kunnen noemen. Net zoals je niet om de Beltmanpuntjes heen kan (oh nee, de grap is dat je er juist wel omheen kan...) kan je bij een door de TwAC georganiseerde Pijlenrit ook niet om de familie Beltman heen: zoon Herbert als uitzetter, vader Henk als controleur, en moeder Hendrika op het wedstrijdsecretariaat, ze zitten overal! En met succes, de organisatie verloopt daar altijd vlekkeloos.