Columns

Hoera, we mochten weer eens op het fraaie eiland Tholen rijden, met al die leuke weggetjes. En dan ook nog met het mooiste weer sinds mensenheugenis. Wel erg warm (het is ook nooit goed…), en het kortebroekengehalte was dus tamelijk hoog. De organisatie was zo attent om iedereen zowel 's morgens als 's middags te voorzien van flesjes water. Goed om het hoofd koel te houden, want deze Krabbenrit bleek heel wat zweetdruppeltjes te kosten. 

subtitel: Die goeie (?) ouwe tijd
 
Alweer ruim een maand pauze tussen de Golfrit (22 april) en de Krabbenrit (27 mei). Dan weet U hoe laat het is: geen bespreking van een recente rit, maar een aflevering van de rubriek "Varia". Ik heb al eens aangekondigd ook ritten van "vroeger" te laten zien, maar dat is nog lastiger dan ik al dacht. In mijn (dit keer letterlijke) "oude doos" zit ontzettend veel materiaal, maar ten eerste is dat volkomen ongeorganiseerd, en ten tweede bestaat dat voornamelijk uit wedstrijdkaarten plus (soms) wat uitleg; de bijbehorende reglementen ontbreken vaak, ofwel die zitten op een heel andere plek in de doos (te vaak even bekeken en willekeurig weer teruggelegd). Maar ik blijf er naar streven hier eens een rit uit die tijd (zeg maar 1970-1990) kaartleestechnisch te bespreken.

Toen een jaar geleden op deze plaats de Golfrit van 2016 werd besproken kwamen daarin twee wensen mijnerzijds naar voren. Ten eerste merkte ik op "dat we de wegen (en wegverleggingen) rondom Horst en Sevenum nu wel kennen", en ten tweede dat autoclub "Gaef um Gaas" misschien iets meer aandacht zou kunnen besteden aan de grootte en de plaatsing van de controlebordjes. 

De Pijlenrit, met een hoofdletter P. Niet te verwarren met "een" pijlenrit, met een kleine letter p. Die met de hoofdletter kenmerkt zich al sinds mensenheugenis door het afwijkende reglement (geen herconstructies maar steeds een nieuwe route) en de bijzondere opdrachten "NR", "VV" en "DMP". Zowel in 2015 als in 2016 heb ik dat reglement en die opdrachten hier besproken, dus volstaat het nu daar naar te verwijzen. 

subtitel: Wat is het opnamepunt?


Piet van Rijckevorsel, die bij mij bekend staat als "de" uitzetter van de Turfschiprit (hij heeft sinds 1991 de Turfschiprit al 18 keer uitgezet!), begint een aardige reputatie op te bouwen als bedenker van goede vallen met een hoog intrap-gehalte. 

Veel van de voorgaande columns eindigden met "iets uit de oude doos". Laten we nu voor de verandering eens beginnen met iets ouds. De volgende anekdote stamt weliswaar uit een minder ver verleden dan de verhaaltjes die U hier al eerder heeft kunnen lezen, maar is grappig genoeg om hier een plaatsje te verdienen. 

Tsja, daar sta je dan toch even met de handen in het haar. Je bent bezig met een pijlen/punten-traject, en het reglement zegt "indien U op weg bent naar een PUNT, dan is de route geheel vrij, en mogen geen routecontroles worden aangedaan" (of woorden van gelijke strekking). Okay, altijd wel leuk, zo'n vrije route: zie maar hoe je er komt, over wel- of niet-kaartwegen, alles mag, en alleen op het punt zelf kan een controle staan (in dit geval, om precies te zijn: binnen 30 meter van het punt). 

De lange winterstop tussen de laatste rit van 2016 (de Teamrit) en de eerste van 2017 (de Botterronde) heb ik al aardig op kunnen vullen met de uitslag van de Pijlenpuzzel. Maar dan nog duurt het nu nog een maand voordat we het hier weer over een recente rit kunnen hebben. Vandaar deze editie van de rubriek "Varia", de zevende alweer.

1. Inleiding
 
Eén van de bedoelingen van de pijlenpuzzel uit de column van 21 november ("Varia 6") was om U "wat te doen te geven" rond de feestdagen. En uit de vele reacties blijkt dat dit aardig gelukt is! In de eerste plaats volgt dit al uit het aantal inzendingen: maar liefst 24 lezers hebben de moeite genomen hun oplossing in te sturen, en ik zal alvast verklappen dat daar 5 foutloze bij waren.

Zoals U waarschijnlijk wel weet is deze rubriek ongeveer twee jaar geleden opgezet om een overzicht te geven van wat er zoal speelt op het gebied van kaartlezen en kaartleesritten (waarbij zo mogelijk verslag wordt gedaan van alle nationale ritten, wat tot nu te in alle gevallen gelukt is!), zonder dat daarbij een "waardering" zou worden uitgesproken over de kwaliteit van die ritten. En U weet dan ook dat het mij niet gelukt is mij aan die laatste "regel" te houden, hetgeen voornamelijk veroorzaakt wordt door het feit dat verreweg de meeste ritten van een heel behoorlijke tot uitstekende kwaliteit blijken te zijn; het is dan lastig om dat in een verslag niet te laten doorklinken.

[ 1 ]  Andere ritten
 
Het zal misschien niet meteen tot U zijn doorgedrongen, maar aan alle ritten die hier tot nu toe zijn besproken heb ik zelf deelgenomen (en dat zijn steeds de nationale kampioenschapsritten), en om die reden kon ik "uit de eerste hand" rapporteren. We zijn nu echter op een punt dat ook uitzetters van andere ritten mij spontaan ritten beginnen toe te sturen met de bedoeling dat ik er iets over schrijf. Het doet een beetje denken aan de wijnrecensenten van de kranten, die van de importeurs flessen wijn krijgen toegestuurd om te beoordelen. 

Het is helaas weer zover: de rittenloze periode. Tussen de Ster van Valkenburg (22 oktober) en de Botterronde (11 februari) zitten bijna 4 maanden zonder nationale kaartleesrit. Uiteraard met uitzondering van de Teamrit (10 december), maar - zoals vorige keer al gezegd - dat is een geval apart. De Teamrit wordt/is uitgezet door Remco Luksemburg, de nationale kampioen A-klasse, en de verwachtingen zijn hoog gespannen!

Toen deze serie columns in juni 2015 van start ging heb ik een paar maal uitgelegd dat het niet de bedoeling was om ritten te "waarderen", en dat ik dus geen kwalificaties als "uitstekend", "goed", "matig" of (in het uiterste geval) "slecht" zou gebruiken. Maar daar werd meteen aan toegevoegd dat het wel onvermijdelijk zou zijn dat U af en toe zou kunnen merken of ik een bepaalde rit meer of minder geslaagd vond. 

Hoe vaak moet je iets uitleggen voordat je het zelf onthoudt? In deze rubriek heb ik al verschillende keren uit de doeken gedaan hoe het zit met "terug via de oude weg", al dan niet in combinatie met een 8-vormige omrijroute, dus je zou zeggen dat ik dan zelf ook weet hoe daar mee om te gaan. Maar ja, theorie en praktijk, dat is niet hetzelfde…